De relance is van iedereen

Het ACV heeft een eerste evaluatie gemaakt van de begroting 2013.
Het ACV slaagde erin een aantal asociale voorstellen van tafel te krijgen: de automatische indexering wordt gevrijwaard, de indexsprong gaat niet door, er wordt niet teruggekeerd naar de 40 uur, de 10 feestdagen blijven behouden, het budget voor welvaartsvastheid wordt niet verder verminderd, geen BTW-verhoging … Bovendien kon een totale aanslag op het sociaal overleg rond lonen en flexibiliteit worden vermeden.

 

 

Het globale plaatje blijft evenwel zwaar onevenwichtig, om vier redenen vooral:

 

1° aan de heilige huisjes van bedrijven en grootbeleggers wordt niet geraakt: geen belasting op grote vermogens, geen belasting op meerwaarden van particulieren, geen verhoging voor de liquidatieboni, geen afbouw van de misbruiken van de notionele intrestaftrek, geen minimale vennootschapsbelasting, geen verhoogde bijdragen voor zelfstandigen, geen taks op vliegen in business…. Met bovenop een nieuw rondje allerlaatste fiscale amnestie, ter wille van de grote fraudeurs;

 

 

2° de inspanningen voor de relance, de werkgelegenheid en het herstel van de competitiviteit moeten vooral van de werknemers komen:

•  geen loonsverhogingen boven index in 2013-2014 en nadien bijkomende verplichte correcties op de loonkosthandicap; 
• geen gelijkwaardige inspanningen van andere inkomensgroepen (zelfstandigen, vrije beroepen, verhuurders, bestuurders, aandeelhouders, …) cf. artikel 14 van de Wet van 1996); 
• nauwelijks verschuiving van lasten op loonarbeid naar andere inkomens inz. inkomens uit vermogen) voor een alternatieve financiering van de sociale zekerheid; 
• lagere uitkeringen voor tijdelijk werklozen als er geen opleiding is;

 

3° de verbeteringen voor de laagstbetaalde werknemers blijven zeer beperkt:

• met 30 miljoen kan de huidige werkbonus hoogstens met 5 euro/maand omhoog;
• vooralsnog blokkeren de werkgevers elke verhoging van de minimumlonen en jeugdlonen;

 

4° werkgelegenheid en concurrentiekracht worden versmald tot loonkost en flexibiliteit alleen, terwijl aan de werkgevers geen inspanningen worden gevraagd:

•  nauwelijks bijkomende stimulansen voor de opleiding van werknemers;
• geen nieuwe werkgelegenheidsinitiatieven, terwijl werklozen zwaar worden getroffen door de saneringsmaatregelen (jongeren, langdurig werklozen en oudere werklozen) of discriminaties;
• verwaarlozing van de noodzaak van innovatie en verduurzaming van de economie;
• geen verbetering van de kwaliteit van de jobs, integendeel risico op verslechtering door de bijkomende flexibiliteit.

 

Het ACV eist in elk geval overleg over de concrete maatregelen die de werknemers en gerechtigden op sociale uitkeringen treffen.

  

Het ACV blijft vragende partij om in overleg een werkbaar interprofessioneel kader uit te tekenen voor de volgende cao-onderhandelingen in sectoren en bedrijven, gericht op:

•  een verbetering van de brutominimumlonen;
• een afschaffing van de verlaagde barema’s voor jongeren;
• de vrijwaring van de stelsels van werkloosheid met bedrijfstoeslag;
• sterkere investeringen in opleiding, innovatie en duurzame werkgelegenheid;
• inzet van de sectorale middelen voor de risicogroepen op de arbeidsmarkt;
• een vrijwaring en verbetering van de kwaliteit van de arbeid en de loopbanen;
• de bestrijding van de loon- en bijdragefraude, in het bijzonder in fraudegevoelige sectoren;
• een beter, gemeenschappelijk statuut voor arbeiders en bedienden.

 

Het vraagt daarom nu ook de daadkracht van de Minister van Werk en ruimer de regering om eindelijk , uiterlijk eind dit jaar, uitvoering te geven aan de eerdere beslissingen om:

• de sectorale middelen voor tewerkstelling (de 0.10%) minstens voor de helft in te zetten voor de zwaarste risicogroepen, in het bijzonder jonge werklozen;
• het sanctiestelsel te versterken voor werkgevers die onvoldoende investeren in opleiding.

 

Het ACV zal in elk geval niet toelaten dat de afgesproken actualisering van de indexkorf volgend jaar wordt misbruikt om de thermometer te vervalsen.