Pensioenhervorming - Gebroken beloftes

Vorige week werden de voorstellen van minister Van Quickenborne over de pensioenhervorming in zeven haasten door de Kamercommissie geloodst. Zonder enig overleg met de sociale partners.

Nochtans had premier Di Rupo, namens de voltallige regering, in de Kamer verklaard dat er over de sociaaleconomische maatregelen overleg zou komen met de sociale partners. Eerste gebroken belofte.

Tweede contractbreuk: ook een belangrijk deel van de werknemers die al eerder in tijdkrediet, loopbaanonderbreking, landingsbaan of brugpensioen stapten, zullen een lager pensioen krijgen.

Het gaat:

• om mensen die vandaag in tijdkrediet of in loopbaanonderbreking zijn of daartoe eerder een aanvraag deden bij de werkgever;


• om oudere werknemers die vandaag in een landingsbaan zitten of eerder al een aanvraag deden bij de werkgever;


• om mensen die vandaag in brugpensioen zijn (met slechts enkele uitzonderingen) en nog geen 60 jaar zijn;


• om mensen die ontslagen werden door hun werkgever met het oog op brugpensioen (met een beperkt aantal uitzonderingen).

Die mensen kozen voor onderbreking van hun loopbaan of voor deeltijdwerk, of ze werden ontslagen met het oog op brugpensioen, rekening houdend met het pensioen dat de overheid toen vooropstelde. Dit is je reinste contractbreuk.

De Minister van Pensioenen zegt dat er overleg komt over overgangsmaatregelen. We stellen echter vast dat de voorstellen van de regering, die gisteren werden besproken in de Kamercommissie, geen overgangsmaatregelen voorzien. We zijn ook nog niet uitgenodigd voor overleg.
Het ACV vraagt een duidelijk antwoord: gaan mensen die reeds een keuze maakten later een lager pensioen krijgen?

Als voor een propere auto of zonnepanelen de bestelbonnen tot 28 november 2011 terecht onder de oude regeling blijven vallen, dan moet dat voor de bestelbonnen tijdkrediet, landingsbanen, loopbaanonderbreking en brugpensioen ook kunnen. Je kan mensen achteraf geen gepeperde factuur sturen.

De gevolgen voor jou!

De sanering die de regering Di Rupo wil doorvoeren heeft voor werknemers en werkzoekenden ingrijpende gevolgen. Een sanering is noodzakelijk – dat heeft het ACV altijd gezegd - maar deze sanering is onevenwichtig en onrechtvaardig. Grote vermogens en grootbeleggers ontspringen alweer de dans, zodat het gewicht almaar meer is komen te liggen bij de werknemers en bij de sociale uitkeringen. Met geen enkele geloofwaardige aanzet voor meer en betere banen en voor betere perspectieven voor begeleiding, opleiding.

Het ACV wil dat deze sanering bijgestuurd wordt. Om te beginnen heeft ze daarom van de nieuwe regering onderhandelingen geëist. Maar het is niet uitgesloten dat verdere acties nodig zijn. Daarom hebben de vakbonden vandaag beslist om een stakingsaanzegging in te dienen met het oog op een algemene staking en /of sectorale stakingen uiterlijk maandag 30 januari 2012.

Ondertussen zocht het ACV uit wat heel concreet de gevolgen zijn van de voorgestelde sanering. Oordeelt u zelf. Op http://www.degevolgen.be/ ziet u wie de winnaars en de verliezers zijn.
Deel het op Facebook! Of mail het aan uw vrienden.

Grote winstgevende bedrijven krijgen 16,1 miljard belastingverminderingen

Als aan grote winstgevende bedrijven een belastingvermindering kan gegeven worden van 16,1 miljard euro in 2010, waarom wordt er dan jacht gemaakt op jongeren, werklozen en bruggepensioneerden?

Trends Top en de PVDA berekenden dat de bedrijven met meer dan 10 miljoen euro winst gemiddeld belast werden tegen een tarief van 5,73%. De totale winst van deze bedrijven bedraagt 57 miljard euro. Hierop betaalden ze 3,3 miljard euro belastingen.

Het belastingtarief dat een bedrijf moet betalen op zijn winst bedraagt 33,99%. Als deze bedrijven op hun winst dit tarief zouden betaald hebben, dan zouden de belastingen niet 3,3 miljard euro zijn, maar 19,4 miljard euro. Maar door de vele fiscale verminderingen die een bedrijf krijgt, daalt het tarief in dit geval tot 5,73% en krijgen ze 16,1 miljard euro aan belastingverminderingen.

Stel dat we het belastingtarief voor deze bedrijven laten dalen tot 20%. Wel dan is de winst voor de overheid 11,4 miljard euro. Hoeveel miljard was de regering aan het zoeken?

Waarom jacht maken op jongeren, werkzoekenden en bruggepensioneerden?

Omdat de werkgevers graag beschikken over een ruime arbeidsreserve of anders gezegd over genoeg werklozen. Als er meer werkzoekenden zijn dan beschikbare arbeidsplaatsen, dan komen de lonen en arbeidsomstandigheden onder druk. “ Gij wilt meer loon en je wil geen flexibiliteit? Geen zorg voor de patroon, er staan genoeg werklozen te wachten die wel willen werken in moeilijke werkomstandigheden en voor minder loon.”(1)
Bron: Het Pensioenspook, Gilbert De Swert, p.17

We moeten niet besparen maar arbeid en rijkdom herverdelen

Uitzendkracht meer kans op arbeidsongeval

Uitzendkrachten zijn veel vaker het slachtoffer van arbeidsongevallen dan andere werknemers in de privésector. De laatst beschikbare cijfers hierover slaan op 2010 en werden door het Fonds voor arbeidsongevallen gepubliceerd in november 2011. Op basis van deze statistieken stelt het ACV vast dat het risico op een ongeval met letsel voor een uitzendkracht 2,63 keer hoger is dan voor het gemiddelde van de werknemers in de privésector. In harde cijfers: 115,65 ongevallen per 1.000 uitzendkrachten tegenover 43,86 ongevallen per 1.000 andere werknemers in de privésector.

Mogelijke verklaringen voor dit onthutsend cijfer zijn het gebrek aan ervaring, te weinig aan de job aangepaste opleiding, een gebrekkig veiligheidsonthaal. Ook de soms voorkomende mismatch tussen de door de onderneming gevraagde kwalificaties en de door de uitzendkantoren uitgezonden uitzendkracht kan een verklaring zijn.
Het ACV wil dat uitzendkantoren nog meer hun verantwoordelijkheid als werkgever opnemen door een actief beleid te voeren ter preventie van arbeidsongevallen.

Daarom vraagt het ACV dat de uitzendkantoren zich meer inzetten om :

• te zorgen voor een stipte en volledige aangifte van elk arbeidsongeval van een uitzendkracht;


• de informatieplicht te respecteren ten aanzien van de uitzendkrachten door van de gebruiker te eisen dat voldoende en correcte informatie verstrekt wordt over de uit te voeren opdracht;


• voor risicoposten, een volledige en correct ingevulde werkpostfiche te bekomen van elke gebruiker. Indien de werkpostfiche onvolledig of slecht ingevuld is, dienen de uitzendkantoren consequent te weigeren om uitzendkrachten ter beschikking te stellen;


• te zorgen dat het gezondheidstoezicht uitgevoerd wordt vóór de indiensttreding, indien uit de werkpostfiche blijkt dat dit verplicht is. Voorrang dient gegeven aan een gezondheids-beoordeling door de arbeidsgeneesheer van de gebruiker;


• te zorgen dat de uitzendkrachten tijdens het onthaal bij de gebruiker de nodige informatie over de risico’s van hun werkpost ontvangen;


• te zorgen dat de uitzendkrachten begeleid worden door een ervaren werknemer (de wettelijke verplichting van peterschap respecteren );


• te zorgen dat de uitzendkrachten de voorafgaande veiligheidsinstructies en opleidingen krijgen;


• te zorgen dat de uitzendkrachten gratis en vanaf de eerste werkdag , de nodige en verplichte werkkledij en persoonlijke beschermingsmiddelen ontvangen van de gebruiker.

Het ACV vraagt aan FEDERGON, de werkgeversfederatie van de uitzendsector, om hun leden te sensibiliseren rond deze punten. Het ACV zal zelf ook de directies van uitzendkantoren aanschrijven.

Open brief voor windturbines

Recent weigerde de deputatie van de provincie Vlaams Brabant de vergunning voor het plaatsen van windturbines in de gemeente Pepingen. ACV Brussel-Halle-Vilvoorde toonde zich al herhaaldelijk voorstander van een sterke toename van het gebruik van hernieuwbare energiebronnen, o.m. via windturbines in het Pajottenland.

Het ACV – dat als representatieve werknemersorganisatie zetelt in de GEmeentelijke COmmissies voor Ruimtelijke Ordening (GECORO) – is dan ook behoorlijk kwaad dat ze binnen de gemeente Pepingen geweerd werd uit het debat dat hierover plaatsvond. Bij de aanvraag voor het plaatsen van een windmeetmast werd de ACV-vertegenwoordiger tijdens de vergadering van de GECORO aan de deur gezet. En dit omdat hij als voorstander van een coöperatieve uitbating van windturbines zogenaamd een persoonlijk belang had bij het dossier. Over de bouwvergunning voor de windturbines zelf werd zelfs helemaal geen debat meer gevoerd in de GECORO.
Het ACV ging hiertegen in beroep bij de provinciegouverneur maar haalde daar geen gelijk. Het ACV gaat nu in beroep bij het Vlaams Gewest. In een open brief zet het ACV haar grieven uiteen:

• De keuze voor een coöperatieve uitbating van windturbines heeft niets te maken met eigenbelang maar heeft alles te maken met het maatschappelijk belang om de negatieve effecten van het gebruik van fossiele brandstoffen en kernenergie terug te dringen. Blijkbaar mogen voorstanders van windenergie zich niet uitspreken. De tegenstanders mogen dat des te meer, ook binnen de GECORO van Pepingen. Dit getuigt van partijdigheid.



• Het huidige beleid binnen Vlaanderen zal er nooit in slagen om de eigen doelstellingen te halen: m.n. om tegen 2020 13% van het totale energiegebruik uit hernieuwbare energiebronnen te halen. Momenteel halen we in Vlaanderen slechts 2,9% terwijl het Europees gemiddelde 12% bedraagt. Het ACV vraagt veel meer moed vanwege de verschillende overheden (gemeente, provincie, gewest). Moed om de burger (de kiezer) te wijzen op de lange termijn belangen (o.a. bestrijding van de opwarming van de aarde) en niet de eigen korte termijn belangen (behoud van het uitzicht). Op langere termijn zal het niet kiezen voor hernieuwbare energie onnoemelijk veel meer schade inhouden voor het Pajotse landschap dan de plaatsing van enkele windturbines.

Lees hier de Open Brief

Met z'n allen op stap in Brussel

De 3 vakbonden mobiliseerden vandaag zo'n 80.000 militanten. Groen, rood en blauw allen liepen ze samen met slechts 1 kreet: nee aan het begrotingsplan, nee aan de neoliberale besparingen die de toekomstige regering Di Rupo 1 wil doorvoeren!

Het was een zeer succesvolle manifestatie. Talrijke bedrijven waren present: Accelor Mittal, Akzo Nobel, InBev...Ook de kleine omweg die het ACV Brussel-Halle-Vilvoorde maakte kwam meteen in de pers. Aan het hoofdkwartier van OpenVLD protesteerde ons verbond tegen de sinterklaaspolitiek van OpenVLD. De grote vermogens, de hoge lonen, de bedrijfswinsten, de bonussen, de speculanten, de financiële markten, ... kortom diegenen die aan de basis liggen van de huidige crisis worden gespaard. De voorbije 10 jaar stegen (ondanks de financiële crisis) de bedrijfswinsten van 47 miljard naar 82 miljard; terwijl de gemiddelde reële vennootschapsbelasting daalde tot een historisch dieptepunt van 11%. De dividenden verdrievoudigden van 9 naar 26 miljard. Alle plannen om deze groepen aan te spreken in het kader van de besparingen werden onder druk van de liberale partijen gedecimeerd. Er blijven enkel wat borrelnootjes over, die deze groepen niet zullen voelen. Hun privilegies blijven behouden. Bij hen komt Sinterklaas langs met grote cadeaus in ruil voor een eenvoudige tekening.

Anderzijds zorgde de open VLD er wel voor dat de druk op de werkende mensen sterk is toegenomen. Uiteindelijk betalen enkel de gewone mensen hun belastingen. En omdat deze gewone mensen heel het jaar braaf hun plicht doen, worden ze nog wat harder aangepakt door Zwarte Piet. Zij gaan de prijs betalen omdat men niet wil raken aan de voorrechten van de grote vermogens. Zij zullen niet enkel langer moeten werken (brugpensioen naar 62) maar ook flexibeler moeten werken (meer interim-arbeid, soepeler regeling overuren, gemiddelde arbeidstijd op jaarbasis i.p.v. op weekbasis). Tijdskrediet en landingsbanen worden afgebouwd. Werkloosheidsvergoedingen worden beperkt in tijd en teruggebracht tot een niveau ver onder de armoedegrens. Stel: je hebt 25 jaar gewerkt (en jarenlang bijdragen betaald) om vervolgens je job te verliezen en tot de bedelstaf veroordeeld te worden.

En last but not least, ook de index blijft in de vuurlinie van open VLD.

Omdat de werknemers duidelijk willen maken dat zij de crisis niet veroorzaakt hebben en zij dus ook niet bereid zijn om er (alleen) voor op te draaien, heeft ons verbond actie bij Open VLD gevoerd.

Indien je er niet bij kon zijn, bekijk dan hier ons fotoverslag 1 en fotoverslag 2.

Waarom betogen op 2 december?

WERKNEMERS ZIJN ZWARTE PIET:
ZWARE BESPARINGEN OP DE KAP VAN DE WERKNEMERS EN DE SOCIALE UITKERINGEN

Sinterklaas en Zwarte Piet zijn inmiddels aangemeerd. Maar eens aan wal gingen ze elk een andere kant uit.

Sinterklaas voor de sterken
Sinterklaas trok richting bedrijven en beleggers, zelfstandigen en vrije beroepen, rijken en vermogenden. Om elk van hen bij te staan bij het uithollen van de nieuwe inkomsten die de formateur bij hen hoopte te halen. Belasting op grote vermogens? Is al van tafel. Belasting op speculatieve meerwaarden? Werd een flauw afkooksel. Taks op vliegtickets voor business of eerste klas? Gecrashed onder druk van luchtvaartlobby en Vlaamse regering. Bedrijfswagens zwaarder belasten? Zwaar afgezwakt onder druk van werkgevers en autolobby. Hogere sociale bijdragen voor zelfstandigen? Getorpedeerd door UNIZO. BTW op vrije beroepen? Onder de mat geveegd. Strijd tegen de fiscale fraude? Wordt integendeel een amnestie voor fiscale fraudeurs. Ontsporing van de notionele intrestaftrek aanpakken? Wordt mager beestje onder druk van de werkgevers.

Zwarte Piet voor de zwakken
De Zwarte Piet kwam terecht bij de werknemers en de sociale uitkeringen. Want hoe minder nieuwe inkomsten, hoe meer men moet saneren door te hakken in de uitgaven van overheden en sociale zekerheid. Ten koste van werknemers en sociale uitkeringen. Zij gaan de prijs betalen omdat men niet wil raken aan de voorrechten van de vermogenden. Neem alleen maar wat in de maak is ivm arbeidsmarkt en pensioenen.

Schietschijf 1: jongeren
De wachttijd (= wachtperiode vooraleer een schoolverlater een werkloosheidsuitkering krijgt), gaat van 9 naar 12 maanden. Die wachtuitkering stopt helemaal na drie jaar. En dat zonder enig perspectief op extra maatregelen tegen jeugdwerkloosheid en werkonzekerheid. Je zal maar afstuderen in tijden van crisis.

Schietschijf 2: werklozen
De uitkeringen voor de langdurig werklozen verlagen tot een onleefbaar minimum (898 euro/maand voor een alleenstaande, 1 069 euro/maand voor een gezinshoofd), ver onder de Europese armoedegrens. Voor de jaren op dit onleefbaar minimum wordt later ook het pensioen verlaagd. U weet ook wat het leven kost. Dit is het organiseren van
armoede. Je zal maar ontslagen worden.

Schietschijf 3: oudere werknemers en werklozen
Oudere werklozen van 50 tot 55 jaar gaan hun anciënniteitstoeslag verliezen. De leeftijds- en loopbaaneisen voor het brugpensioen verstrengen. Ook voor bedrijven in herstructurering of in moeilijkheden. De liberalen willen zelfs geen brugpensioen beneden de 62 jaar. Ook de landingsbanen onder de 55 jaar en het halftijds brugpensioen moeten eraan geloven. En met later een lager pensioen door de jaren van langdurige werkloosheid, inclusief de jaren op brugpensioen, aan te rekenen.
Je zal maar lang en hard gewerkt hebben. En als oudere werkloze keer op keer de deur op de neus krijgen.

Schietschijf 4: werknemers die de loopbaan willen onderbreken
Het tijdkrediet vermindert tot 1 jaar (2 jaar halftijds en 5 jaar 4/5) met enkel nog een beperkt extra krediet voor zorg of opleiding. De loopbaanonderbreking in openbare sector en onderwijs wordt daarop afgestemd. Je zal je job en je gezin maar beter willen combineren.

Schietschijf 5: gepensioneerden en arbeidsongeschikten
De tweejaarlijkse verhoging van vervangingsinkomens zoals pensioenen, vergoedingen voor beroepsziekten en arbeidsongevallen en uitkeringen bij ziekte, invaliditeit of werkloosheid wordt twee keer met 40% verminderd. Dit is voor werknemers een aderlating van 502 miljoen euro per jaar, bijstandsgerechtigden verliezen 90 miljoen.
Je zal maar van een pensioen moeten leven.

Discriminatie op de arbeidsmarkt aanpakken

Uit een onderzoek van de Universiteit Antwerpen en de UHasselt dat vandaag werd voorgesteld, blijkt dat een kwart van de Vlamingen het normaal vindt dat een allochtoon minder kans maakt op werk. Ook de discriminatie van vrouwen en holebi’s wordt door een aanzienlijke minderheid als normaal beschouwd.

“Deze onderzoeksresultaten stemmen tot zeer stevig nadenken” stelt Stefaan Peirsman, coördinator van de diversiteitswerking van het ACV en vroeger ook diversiteitsconsulent in ons verbond. “Men wil werklozen strenger gaan aanpakken, maar tegelijk blijkt dat heel wat mensen ongewenst zijn op de arbeidsmarkt. Het resultaat laat zich raden.”

“Dit onderzoek maakt duidelijk dat in het Vlaams loopbaanakkoord, waarover momenteel onderhandeld wordt, sterk ingezet moet worden op de instroom van kansengroepen op de arbeidsmarkt. Dit moet onder meer via de diversiteitplannen die werkgevers en werknemers helpen en ondersteunen om allochtonen, arbeidsgehandicapten, holebi’s,… kansen te geven in de bedrijven. Zo bouwen we aan een draagvlak in de ondernemingen. Nu wordt te veel heil verwacht van de inzet van allerlei HRM-tools rond competentiemanagement. Dat is ook nodig, maar daarmee gaan we er niet komen. Integendeel, zo dreigt het beleid rond de kansengroepen te verwateren.”

Stefaan gaat nog een stap verder: “Als de zachte aanpak niet volstaat, moeten we overwegen om flagrante gevallen ook harder aan te pakken. Via de wet op de discriminatie bijvoorbeeld.”

Binnen ACV zijn er verschillende diversiteitsconsulenten aan de slag. Zij helpen werknemers om het personeelbeleid in hun onderneming te verbeteren. Werknemers kunnen bij de diversiteitsconsulenten terecht met al hun vragen rond diversiteit in hun onderneming. Voor het verbond Brussel-Halle-Vilvoorde is Delfien Delputte de diversiteitsconsulente.

Een handige tool is ook www.effechecken.be, een gezamenlijke website van de drie vakbonden over diversiteit.

ACV en ABVV eisen controle op energieprijzen

Het secretariaat van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) publiceerde vandaag zijn nieuw technisch verslag. Ook deze keer wordt dit technisch verslag door sommigen misbruikt voor een onterecht offensief tegen onze loonvorming en tegen de index. ABVV en ACV kunnen dit niet aanvaarden.

Naast het technisch verslag moet men ook rekening houden met de andere belangrijke elementen om een correct debat te kunnen voeren:

1. Een reeks loonkostsubsidies (4,4 miljard euro in 2012 voor fiscale subsidies, dienstencheques en activering uitkeringen) worden, wegens een veto van de werkgevers, in het CRB rapport niet meegerekend. Als men dit wel doet, daalt het loonkostverschil met de 3 buurlanden in een klap tot 1,5%. Bovendien stegen de lonen in de periode 2011-2012 met 6,3% in België tegen 6,0% in de drie buurlanden. Dit kleine verschil van 0,3% wordt volledig toegeschreven aan de snellere stijging van de prijzen in België.
   


2. De hoge productiviteit van Belgische werknemers wordt niet in rekening gebracht. Die productiviteit per gewerkt uur bleek in 2010 volgens Eurostat nog steeds 6.29% hoger te liggen dan bij de drie buren en 7.65% volgens de berekeningen van de Conference Board.
   


3. Dé doelstelling van de wet van 1996 - nl. een betere werkgelegenheid – wordt ruimschoots behaald. Het loonniveau, waarop nu de focus wordt gelegd, is slechts een middel om deze doelstelling te halen. België kende van 1996 tot 2011 in de privésector een stijging van het werkgelegenheidsvolume (aantal gewerkte uren) met 15,6%, tegen een gemiddelde van 5.8% bij de drie buren en amper 3.0% in Duitsland. Dat betekent voor België een werkgelegenheidsvoorsprong van 9.3% op de drie buren.
   


4. Concurrentievermogen is veel meer dan enkel de loonkost.
   Daarom besteedt de CRB altijd uitgebreid aandacht aan de inspanningen inzake innovatie en opleiding. Opnieuw moet worden vastgesteld dat België op dit vlak ruim onder de Europese en nationale doelstellingen blijft. We kampen met een innovatiehandicap van 34.7% en met een opleidingshandicap van 43%. Of nog: met een loonmassa in 2010 van 135,2 miljard wordt de werknemers voor 1,1 miljard euro tekort gedaan aan opleiding.

Bovendien worden de hoge energieprijzen, de belangrijkste oorzaak van inflatie in België, nog steeds niet aangepakt.

Gezinnen en bedrijven betalen in België voor energie fors meer dan in de buurlanden. Die hoge energieprijzen stuwen de inflatie en dus de index de hoogte in. ABVV en ACV dringen andermaal aan om snel werk te maken van een controle op de energieprijzen. ACV en ABVV willen dat de overheid de energieregulator (CREG) de macht geeft om de elektriciteit- en gasprijzen veel sterker te controleren. Op die manier wordt de inflatie bij de bron aangepakt. Morrelen aan de index zou bijzonder schadelijk zijn voor het consumentenvertrouwen. En bijgevolg de binnenlandse vraag ondermijnen. Dat België beter aan de recessie van 2009 weerstond, wordt in het rapport van de CRB mede toegeschreven aan het standhouden van onze binnenlandse vraag.
Er rijzen ook steeds meer fundamentele vragen bij het mechanisme van internationale loonkostvergelijkingen.
De vakbonden hebben het altijd verstandig gevonden om de loonevolutie in de buurlanden te monitoren. Maar de koers van loondumping die Duitsland nu al jaren voert, maakt deze oefening alsmaar zinlozer. Want welk land gaat er eigenlijk in de fout? Het land dat tracht de koopkracht van zijn werknemers te beschermen en hen te laten delen in de groei? Of het land dat zijn problemen tracht te exporteren door een beleid van aangehouden sociale dumping, in het bijzonder loondumping? Dat is precies wat Duitsland al jaren doet. Volgens de laatste Eurostatcijfers is het aantal personen met risico op armoede van 2005 tot 2010 in Duitsland met 2.688.000 gestegen. Het aandeel van die groep in de bevolking is met 28% gegroeid. Een groeiend aandeel in die groep zijn werkende armen.


Om al deze redenen aanvaarden ACV en ABVV niet dat dit technisch verslag misbruikt wordt om onze loonvorming en het indexmechanisme op de helling te zetten.

• de vakbonden roepen op om in het kader van de coördinatie binnen de Eurozone de Duitse dumping eindelijk een halt toe te roepen. Anders dreigt collectieve verarming.
  


• ABVV en ACV willen dat het probleem van de hogere Belgische inflatiecijfers eindelijk aan de bron aangepakt wordt, in het bijzonder op het vlak van de ongecontroleerde energieprijzen.
  
  
  

ACV en CNE kuisen de Beurs-trappen

Schuim, groene vlaggen, militanten, borstels en de Beurs… dit gecombineerd met de zwoele reggae van Bob Marley zorgden deze morgen voor een zeer geslaagde symbolische actie. CNE en ACV Brussel-Halle-Vilvoorde sloegen de handen in elkaar en kwamen met deze zeer ludieke actie. Veel mensen zijn immers ongerust over wat de toekomst zal brengen? De huidige politieke onderhandelaars en de media spreken momenteel maar over één ding: saneren. En dit allemaal op de kap van de werkende massa, zeker als we de voorstellen van het patronaat en de liberale partijen aan de onderhandelingstafel moeten volgen. Diegene die een aandeel in de economische crisis hebben, gaan vrijuit. Neen, het is volgens deze rechtse regeringsonderhandelaars veel gemakkelijker de zwakkeren in de samenleving, de werklozen, jongeren, (brug)gepensioneerden en iedere werknemer aan te vallen en aan te pakken dan diegene die in het groot ‘oorzaak van de crisis’ op hun voorhoofd hebben geschreven.

Of zoals Guy Tordeur het mooi verwoordde: “Het casinokapitalisme, het risicogedrag van de bankiers en de geldhonger van beleggers en speculanten hebben gezorgd voor deze economische en sociale instabiliteit, voor de grote onzekerheid die er onder de werkende mensen bestaat. Het zijn niet de werknemers, het zijn niet de gepensioneerden, het zijn niet de invaliden, het zijn niet de vele jongeren die vragen naar een job en hun toekomst willen opbouwen, die deze crisis hebben veroorzaakt.
Het zijn de bankiers, de beleggers, de speculanten en grootverdieners die voor deze aanhoudende crisis sinds 2007 hebben gezorgd.”

Als ACV kunnen we duidelijk zijn: tegen dit soort besparingen zeggen we neen! Er mag niet geraakt worden aan de index, de hoge energieprijzen moeten aangepakt worden. Ook brugpensioenen, werkloosheidsuitkeringen en tijdskrediet zijn enkele voorbeelden waar niet aangeraakt kan en vooral mag worden!
Blind bezuinigen kan voor het ACV niet! Blind bezuinigen is geen oplossing, blind bezuinigen is een onderdeel van het probleem.
Maar er moet bespaard worden! Laat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Zoek het geld waar het te vinden is, zonder in de zakken van de werknemers te graaien! De rijken en de vermogens hebben de laatste jaren steeds meer winst gemaakt dankzij allerlei aftrekposten en de notionele interestaftrek. Zij moeten een grotere inspanning leveren. Daarnaast zijn er enkele maatregelen op vlak van fiscaliteit die moeten genomen worden: een taks op financiële transacties, een daadwerkelijke aanpak van fiscale fraude en allerlei spitsvondigheden…

Geen sociale achteruitgang maar een rechtvaardige fiscaliteit, dat is waar het ACV achterstaat!

Bekijk hier het fotoverslag

Dit kreeg ik van een belastinginspecteur

In ons land zijn er 30.000 ziekenhuisartsen. Gemiddeld verdienen zij 50.000 euro per maand. Daarop betalen ze weinig of geen belastingen doordat ze hun kosten van de eigen woning en buitenverblijven aftrekken van hun belastbaar inkomen. Hun jaarloon is gemiddeld 600.000 euro. Door een wetswijziging (zie hieronder) zouden zij gemiddeld 100.000 euro per jaar extra belastingen betalen. Geef toe, van 0 naar 100.000 op 600.000 is nog altijd weinig.

De regering zoekt geld?
30.000 ziekenhuisartsen x 100.000 euro = 3.000.000.000 of drie miljard euro!En dan hebben we het nog niet gehad over advocaten, notarissen, ceo’s, verzekeringsmakelaars, accountants enz.

Dus heren van de liberale partijen, vooraleer het magere loon van de werknemers te beknibbelen, kijk ook eens naar de vette portemonnee van uw achterban!

Voorstel wetswijziging
Artikel 18 van het KB tot uitvoering van het Wib92, §3, 2.: kosteloze beschikking over onroerende goederen of gedeelten van onroerende goederen.
Toevoegen van: c) het overeenkomstig voorgaande leden vastgestelde voordeel mag niet lager zijn dan de kostprijs voor de verstrekker ervan.

meer info: www.hetgrotegeld.be

Opgelet: Horizon - Belangrijke informatie

Om u blijvend de beste dienstverlening aan te bieden, implementeren we een nieuw informaticaprogramma om de werkloosheidsdossiers te beheren.
Daarvoor worden we genoodzaakt van 14 tot 21 november 2011 onze dienstencentra te sluiten. Er wordt voor een beperkte dienstverlening in de wachtzalen van 14 tot 21 november 2011 gezorgd. Onze kantoren zullen op 22 november gesloten zijn en de dienstencentra zullen op 23 november heropenen.
Onze contact-center blijft bereikbaar op het nummer 02/557.88.88.

We zorgen ervoor dat deze veranderingen zo weinig mogelijk hinder met zich meebrengen.


Met dank voor uw begrip !

Sabena: 10 jaar failliet...

Maandag 7 november 2001 zal een zwarte dag in de Belgische (luchtvaart)geschiedenis blijven. Het is de dag waarop SABENA failliet verklaard werd. Een dag om nooit meer te vergeten... Het was toen een aangrijpend moment en dat is het nu nog. Dit bewees de samenkomst van ex-Sabeniens op de luchthaven.

Pers was massaal aanwezig, want zeg nu zelf... het is niet iedere dag dat het tien jaar geleden is dat een Belgisch monument ten grave werd gebracht. Na een hartelijk weerzien en een goedgeslaagde flashmob, vertelde enkele sprekers ons over de tragedie van tien jaar geleden. Er werd duidelijk met een schuldvinger gewezen naar de toenmalige politici en de Raad van Bestuur van SABENA. Geëindigd werd met een speech waarbij ACV-CSC Aviation, de nieuwe luchthavenwerking, nog eens uit de doeken gedaan werd.


Binnenkort kan u een heel relaas lezen over de gebeurtenissen van SABENA in Visie. Nu krijg je al de foto's voorgeschoteld.

Regeringsonderhandelaars moeten werk maken van controle op energieprijzen

Uit de studie die Frontier Economics gisteren voorstelde aan de energiewaakhond CREG blijkt dat gezinnen en bedrijven in België fors meer betalen dan in de buurlanden. Ook aardgas is in België erg duur voor gezinnen.

“De werknemers dreigen door het gebrek aan prijscontrole op energie zelfs verschillende keren het gelag te betalen” waarschuwt Marc Leemans, nationaal secretaris van het ACV. “Een eerste keer rechtstreeks via de factuur. Maar tegelijk stuwen de hoge energieprijzen ook de inflatie en dus de index de hoogte in. Wat alleen maar koren op de molen is van de werkgevers om te pleiten voor het afschaffen van die index. Wat nog zwaardere gevolgen zou hebben voor het inkomen van iedere werknemer. Totaal fout natuurlijk, niet de index is het probleem maar wel de ongecontroleerde energieprijzen. We dringen dan ook aan bij de regeringsonderhandelaars om eindelijk en snel werk te maken van een controle op de energieprijzen.”

Het ACV wil dat de overheid de energieregulator (CREG) de macht geeft om de elektriciteit- en gasprijzen veel sterker te controleren. De CREG moet controleren of de prijzen de werkelijke kosten van de productie weerspiegelen. In de Kamercommissie Bedrijfsleven bleek gisteren trouwens dat de Europese Commissie er, mits het respecteren van bepaalde modaliteiten, geen probleem mee heeft dat de CREG deze controlefunctie (via het vangnetmechanisme dat ook in Nederland met succes wordt toegepast) zou opnemen.

Tegelijk wil het ACV ook duidelijke en transparante facturen zonder de huidige obscure parameters die er voor zorgen zodat prijsverhogingen onmiddellijk en automatisch doorgerekend worden aan de klanten. Het ACV vraagt daarom om de elektriciteit- en gasprijzen los te koppelen van de olieprijs. Sinds de vrijmaking van de elektriciteit- en gasmarkt in België zijn de leveranciers volledig vrij om hun prijzen vast te stellen. Voor de meerderheid van de contracten doen ze dit echter nog steeds op basis van oude parameters waarin de olieprijs sterk doorweegt. Als de olieprijs stijgt, betalen de huishoudens dus onmiddellijk meer voor hun elektriciteit, hoewel de kosten van de producenten niet in dezelfde mate stegen. Het gros van onze elektriciteit komt namelijk uit afgeschreven kerncentrales en daarnaast van centrales op gas en steenkool. Stijgende olieprijzen betekenen dus vooral stijgende winsten voor de elektriciteitsproducenten en gasleveranciers

Meer controle op de kosten van de elektriciteitsproducenten moet er ook voor zorgen dat de overdreven winsten die gemaakt worden met afgeschreven kerncentrales terugvloeien naar de consumenten. Die consumenten hebben die versnelde afschrijvingen vroeger al betaald via hun factuur.


Rol van de energieprijzen bij de stijging van de inflatie in september 2011, Bijdrage aan de inflatie (in procentpunten)
Olieproducten: 1,17%
Elektriciteit, gas, vaste brandstoffen: 0,90%
Korf zonder energie: 1,49%
Index Consumptieprijzen: 3,55%

Word ACV Kandidaat

Eén van de drukste periodes in vakbondsland komt eraan: de sociale verkiezingen. Zoals jullie wel zullen weten worden er in bedrijven en ondernemingen eens om de vier jaar sociale verkiezingen gehouden. Van 7 mei tot 20 mei 2012 is het weer zover. Dan kan ook jij stemmen op de vakbond en militant die volgens jou het beste je rechten verdedigt!

En net als bij politieke verkiezingen, voeren ook wij campagne. Ga maar eens zien op Word ACV-kandidaat.be. Of word je liever fan van ons op Facebook, want daar vind je ons ook met de groep "ACV Sociale verkiezingen 2012"! Join us en word fan!

Maar ook jij, als lid of militant, kan natuurlijk in onze campagne een grote rol spelen. Heb je als ondernemingsmilitant nog een straf syndicaal verhaal dat je wil delen? Stuur dan maar snel een mailtje!

Of wil je jouw gezicht uitlenen en hierdoor pronken op een thema-affiche?
Aarzel dan niet en stuur, voor dinsdag 1 november een mail met je naam, telefoonnummer, bedrijf, privé-adres en (zeker niet te vergeten) een recente foto naar Rita Van Cauwenberg. Alle inzenders krijgen zo snel mogelijk bericht of ze al dan niet weerhouden worden voor de opnames.

Kraft Foods: Hop naar de Europese OR

Op 20juni 2011 maakte de directie van Kraft Foods Halle op een bijzondere ondernemingsraad bekend dat 3 productielijnen zouden verhuizen naar Oost-Europa. Belgische paradepaardjes als Chokotoff, Mignonetten en Boucheés zullen mogelijkerwijs vanaf 2013 niet meer in Halle van de band lopen maar in Kaunas, Wroclaw en Bratislava. Samengevat betekent dit voor Halle een noodlottig verlies aan productiecapaciteit van 7.000 van de 42.000 ton op jaarbasis, en 99 jobs. Onder de toekomstige werklozen bevinden zich niet alleen de thans gekende 76 arbeiders en 23 bedienden.

De drastische delocalisatie zal ook gevolgen hebben voor ruim 50 trouwe seizoensarbeidsters en inpakkers bij de Halse beschutte werkplaats De Floere.
De botte intentieverklaring van de Europese directie sloeg in Halle in als een bom! Het personeel weigerde gedurende 7 dagen het werk te hervatten en bewaakte dag en nacht de in- en uitstroom van Côte d’Or producten. Ook na deze week van “rouwprotest” werden nog op onregelmatige tijdstippen werkonderbrekingen gehouden.
Het bewijs van de populariteit bij de plaatselijke bevolking van de oeroude Belgische
Chokotoffs, Mignonetten en Bouchées werd o.a. zeer doortastend gegeven bij het uitdelen van de 3 topproducten op de markt in Halle. De emotie, sympathie en solidariteit was ook overweldigend te bespeuren via radio, TV, kranten en facebook. Bovendien werd er van over de hele wereld massaal ingetekend op de petitie van de vakbonden voor het behoud van de productielijnen in Halle.

Sinds 5 september werden de gesprekken aangevat met de vakbonden en de plaatselijke
directie van Kraft Foods Halle.Uit de afgelopen 6 informatie – en consultatievergaderingen in het kader van de Wet Renault bleken als belangrijkste items tot nog toe dat de theoretische besparing van de delocalisatie 6,5 miljoen euro
extra in het zakje van de Europese Groep zal doen klinken.

Daartegenover zou eventueel een magere 2 miljoen euro worden geïnvesteerd in de fabriek in Halle om van Halle een “ankerfabriek” te maken waar enkel nog repen en tabletten zullen worden geproduceerd.
Volgens de Europese Kraft directie dient er in Halle drastisch bespaart op conversiekosten en kan dit enkel door de productie te beperken tot repen en tabletten en is er geen plaats (geld!) meer voor diversiteit in de producten.

Deze enge zienswijze verontrust de vakbonden en de werknemers van Halle uitermate
aangezien zij van oordeel zijn dat al hun troeven op het voortbestaan van de fabriek uit hun handen worden genomen. Temeer uit het sociaal overleg duidelijk bleek dat de Europese top in Zürich geen garantie wil geven dat de hart van de productie, met name de productie van de vloeibare chocolade in de toekomst ook in Halle zal blijven.

Eveneens verontrustend is “intentie” tot het centraliseren van de R & D - afdeling (onderzoek en ontwikkelingscentrum) naar Lorrach. Er zal met andere woorden in de nabije toekomst enkel nog vanuit Duitsland worden gewaakt over het behoud en verdere ontwikkeling van onze typische Belgische chocoladesmaak.

De vakbonden zijn niet zonder reden uitermate bezorgd over het behoud van hun grootste troef “Belgian Chocolats” met Belgisch label. Ze voelen, sinds de implementatie van Catburry uit het Verenigd Koninkrijk, angstvallig aan dat het merk Côte d’Or wordt opgeslorpt in de Kraft - gigant en dat de “afrodite” olifant langzaam maar zeker met uitsterven bedreigd is op de chocolademarkt. Bovendien schermt Kraft Foods haar Duitse “Milka- markt” af van elke concurrentie met Côte d’Or producten. Terwijl de Milka producten volop provocerend worden gepromoot op de Belgische
TV en de paarse koe in alle Belgische warenhuizen te vinden is op de meest commerciële plaatsten in de winkelrekken wordt het Côte d’Or merk angstvallig binnen de Benelux- en Franse grenzen gehouden. Geen enkele adequate promotiecampagne met kans op slagen werd tot nog toe buiten deze contreien gelanceerd!
Temeer andere Belgische chocoladefabrikanten ook volop tieren op Aziatische markten heeft de Kraft -
Marketing naar het voorstel van de vakbonden tot grensverleggende promotie geen oren.
De vakbonden verwijten de directie uit Zürich anderzijds grootschalig eenzijdig kapitalistisch opportunisme.
Daar waar een evenwichtige methode van een gezonde economie bestaat uit het aanbod van producten en diensten ten bate van mensen tegenover menswaardige arbeidsvoorwaarden legt Kraft Foods mensen in de balans voor kortzichtig en risicovol winstbejag.

De wortels van de managementvisie van Kraft Foods Europa is gesteund op het egocentrisch “snel verdien effect” waarvan de bankencrisis een schoolvoorbeeld betreft en waardoor ons Europees sociaal model wordt misbruikt en langzaam maar zeker tot uitsterven is gedoemd.
Het standpunt van de vakbonden bij Kraft Foods is formeel: Elke verplaatsing van
productiecapaciteit zou een “geven en nemen” moeten zijn, waardoor niemand wordt benadeeld. Echter gebruikt Kraft Foods de werknemers in de Oost-Europese lage loon landen voor de productie van de Belgische chocolade die enkel op de Benelux en de Franse markt worden verkocht.Kraft gebruikt ook Oost-Europese chauffeurs om de basischocolade naar het Oostblok te transporten en om de afgewerkte producten netjes verpakt terug naar de Belgische winkelrekken te transporteren.
Hiermee veegt Kraft niet alleen de voeten aan het milieu en Belgische wegeninfrastructuur maar kiest ook enkel drastisch te investeren in landen met precaire arbeids- en loonvoorwaarden. Vandaag lokt de Oost-Europese arbeidsmarkt, maar Kraft Foods geeft geen enkele garantie dat de werknemers in het Oostblok ook na 2015 nog aan het werk zullen zijn…. Elke verbetering in hun arbeids- en loonvoorwaarden zal ook hun leiden naar botte ontslagen, mogelijks ten voordele van de Aziatische arbeidsmarkt.

Zoals de informatie en consultatieperiode van de Wet Renault het voorschrijft in het Belgisch recht kunnen geen voorbereiding in verband met de delocatisatie van productie van start kan gaan in Kaunas, Wroclaw of Bratislava voordat het sociaal overleg beëindigd is.
Echter schendt Kraft dit overleg zonder enige schroom! Enerzijds is de organisatie van de verplaatsing van de R & D – afdeling vandaag reeds aan volle gang en dus veel meer dan enkel een “intentie”. Anderzijds werden zonder enige voorafgaande consultatie of toelichting de witte mignonetten en chokotofs die sinds twee weken in de winkelrekken liggen geenszins in Halle geproduceerd, doch “elders”.

Niettegenstaande vermeldt de verpakking “vervaardigd in België”.

Reden ook waarom het gemeenschappelijk vakbondsfront haar ongenoegen wenst duidelijk te maken aan de directie van Zürich. De strijd van de vakbonden bij Kraft Halle is dan ook een principestrijd met als doel de unilaterale verplaatsing van productiecapaciteit uit sommige fabrieken een halt toe te roepen.
De menselijke tol die Kraft eist om kosten te besparen in ruil voor vettere winsten is tragisch! Waar Kraft het niet aandurft om door creatief management en inventieve marketing te gaan voor concurrentie op de chocolade markt kiest Kraft Foods ervoor om de concurrentie tussen de Kraftfabrieken onderling op de spits te drijven en de werknemers tegen mekaar op onder druk te zetten.
Op dinsdag 25 oktober, tijdens de Europese Ondernemingsraad zal een vakbondsdelegatie de 7.500 verzamelde handtekeningen overhandigen aan de Europese directie en met klem eerlijke toekomstgaranties en - perspectieven eisen voor het verder bestaan van de fabriek in Halle en gelijk een menselijke benadering van het managent nopens alle werknemers van Kraft Foods, verspreid over de hele wereld

ACV Brussel- Halle- Vilvoorde zegt: 2 REGIOS 1 UITDAGING

Brussel & Vlaamse Rand, hoe moet het nu verder?
Wat zijn de kansen voor dit gebied nu er een communautair akkoord is over de splitsing van de kieskring en het gerechtelijk arrondissement BHV? Gaan Brussel en Halle-Vilvoorde elk hun eigen weg? Zijn we verder gedoemd elkaar de duvel aan te doen? Of kunnen Brussel en Halle-Vilvoorde samenwerken voor meer welvaart?

Het ACV Brussel- Halle- Vilvoorde zegt duidelijk 2 REGIOS 1 UITDAGING! Want de uitdagingen waarvoor we staan zijn niet min: het mobiliteitsinfarct dat de leefbaarheid en het economisch weefsel bedreigt, de bevolkingsexplosie met alle gevolgen van dien voor scholen, crèches en huisvesting, de exorbitante vastgoedprijzen waardoor jongeren geen betaalbare woning meer vinden in eigen stad en streek,…

Deze uitdagingen overstijgen de Gewestgrenzen. Als ACV stellen we deze administratieve grenzen zeker niet in vraag, maar toch zorgt deze staatkundige indeling voor problemen op het terrein. Brussel en Vlaanderen slagen er onvoldoende in om een coherent en krachtdadig beleid uit te teken om de uitdagingen van de toekomst in onze regio samen aan te pakken en zo de welvaart, het welzijn en de leefbaarheid veilig te stellen. Want dat is nodig. De uitdagingen waarvoor we staan trekken zich geen jota aan van gewestgrenzen.

Het komend jaar zal het ACV Brussel- Halle- Vilvoorde op zoek gaan naar een gedeelde syndicale, duurzame en sociale rechtvaardige visie op toekomstige ontwikkeling van Brussel en de omliggende regio Halle-Vilvoorde. Want de uitdaging is niet min. In plaats van deze te ondergaan kiest het ACV ervoor om deze mee vorm te geven.

Kijk alvast eens op onze blog die wij voor dit initiatief hebben ontwikkeld. Hierop vindt u een mix van eigen berichtgeving en lezenswaardige artikels die we in andere media hebben gevonden: http://2regios1uitdaging2regions1defi.blogspot.com/

Je kan je via deze blog ook abonneren op nieuwe berichten: laat je e-mailadres achter in het vak “houd mij op de hoogte via email”

Regeringsonderhandelaars: ga vierkant voor solidariteit en een sociale toekomst!

Nu de sociaaleconomische dossiers en de budgettaire sanering op de onderhandelingstafel komen, stelt ACV voorzitter Luc Cortebeeck de zaken heel duidelijk:
“De onderhandelaars moeten in deze moeilijke crisistijden vierkant voor een sociale toekomst gaan. Net nu hebben mensen nood aan meer sociale bescherming en aan zekerheid. Die zekerheid en bescherming afbouwen door blinde besparingen zou nefast zijn voor het vertrouwen. ”

Luc Cortebeeck schuift meteen ook enkele sleutelelementen naar voor:
“Een rechtvaardiger fiscaliteit, investeringen in werkgelegenheid en een versteviging van de bescherming van werknemers en sociaal verzekerden zijn cruciaal.In een sociaal toekomstproject is geen plaats voor platte en asociale aanvallen op de index, op het brugpensioen, op de wettelijke pensioenleeftijd, op de werkloosheidsuitkeringen, op het tijdkrediet. Het ACV zal niet aanvaarden dat de crisis en de sanering als excuus worden misbruikt om werknemersrechten die werkgevers een doorn in het oog zijn te slopen. ”

Het ACV heeft zeven kernboodschappen voor de onderhandelaars.

1. De sanering moet eerst en vooral aan de inkomstenkant gebeuren om hen die tot op heden onvoldoende hebben bijgedragen nu ook hun fair deel te laten betalen. Dat kan met een:

• Een belasting op grote vermogens.


• Een voldragen belasting op meerwaarden.


• Een bestrijding van de fiscale fraude en de loon- en bijdragefraude.


• Een correcte vennootschapsfiscaliteit (inclusief een rem op de ontsporing van de notionele intrestaftrek).


• Een vliegtaks.


• Een nucleaire taks.

2. We moeten ons sociaal model in deze crisistijden versterken:

• Door meer werk en een verstevigde financiering van de sociale zekerheid.


• Door vrijwaring van de welvaartvastheid van de uitkeringen, liefst met automatische aanpassingen. Om zo de minima tot boven de Europese armoedenorm te tillen.


• In het bijzonder door intrekking van de voorstellen om de langdurig werklozen en de jonge langdurig werklozen te broodroven.

3.Van het Generatiepact naar een Pact voor Werk – van eindeloopbaanbeleid naar loopbaanbeleid.
De werkgevers versmallen de uitdaging van de verhoging van de werkzaamheid tot een botte aanval op de rechten van de werknemers (brugpensioen, landingsbaan, tijdkrediet, ervaringsbarema’s, outplacement…), in het bijzonder ten nadele van oudere werknemers. Het ACV wil:

• Een aanpak die eerst en vooral gericht is op banencreatie.


• Een aanpak die vervolgens voor alle leeftijdsgroepen, van jong tot oud, bekijkt hoe we het aanwezige potentieel actief kunnen benutten.


• Meer inspanningen naar werkloze en werkonzekere jongeren.


• Meer opleidingskansen, meer loopbaanbegeleiding, meer aandacht voor de kwaliteit van de arbeid en een betere combinatie van arbeid en gezin.


• Met behoud van de brugpensioenen, landingsbanen en de wettelijke pensioenleeftijd.

4. Zorg voor de zwaksten hier en elders.

De formateursnota gaat nauwelijks in op de kwestie van de strijd tegen armoede en uitsluiting. Een aantal voorstellen, vooral deze naar langdurig werklozen, dreigen de armoede en uitsluiting zelfs te verhogen. Dit staat haaks op de nationale doelstelling voor Europa 2020 om het risico op armoede en uitsluiting met 380.000 te verminderen. Het ACV wil :

• Een actief beleid ter bestrijding van armoede en uitsluiting.


• Het aanhouden van 0.7%-doelstelling voor ontwikkelingssamenwerking om in de internationale context armoede te bestrijden.

5. De vrijwaring en nog het liefst versterking van de koopkracht, voor werknemers (zeker voor hen met een lager loon) en voor gerechtigden op een sociale uitkering.

Dit is belangrijk voor het consumentenvertrouwen en dus voor de economie in tijden van zware crisis. Het ACV aanvaardt de dictaten van de Europese commissie over de index en het loonoverleg niet. Niet in het minst omdat we van oordeel zijn dat niet België met zijn index, maar Duitsland met zijn sociale dumping het probleem is. Daarom wil het ACV:

• De vrijwaring van de index en van de loonvorming.


• Dat de overdreven prijzen voor gas- en elektriciteit en in de distributie aangepakt worden.

6. Het ACV wil in voorbereiding van de Klimaattop van Durban een zeer klaar ecologisch engagement:

• Met een drastische besparing op energiegebruik.


• Met tegelijk een rem op de woekerwinsten die nu op gas en elektriciteit worden gemaakt.
  

7. Het ACV wil dat België Europees en internationaal de kar trekt voor een nieuw groeimodel, evenwichtiger en duurzamer, waarbij de financiële markten gereguleerd worden:

• Met centraal enerzijds het concept van waardig werk.


• Anderzijds ook het nieuwe concept van waardig leven: een absoluut wereldwijd minimum inzake sociale bescherming. Waarbij Europees en internationaal eindelijk werk wordt gemaakt van een geloofwaardig beleid dat de financiële markten aan de leiband legt, inclusief een taks op de financiële transacties.

Versterkt ACV-front op de luchthaven van Zaventem

Op 10 oktober hield het ACV het versterkte samenwerkingsverband ACV Aviation boven de doopvont. De ACV-vakcentrales (LBC-NVK, ACV Transcom, CNE, ACV Voeding & Diensten, ACV Metea en ACV Bouw, Industrie en Energie) bundelen alle krachten om de werknemersbelangen op de nationale luchthaven maximaal te behartigen.

De luchthaven van Zaventem is met 260 bedrijven en 21 000 werknemers de tweede grootste tewerkstellingspool van Vlaanderen. Bovendien zorgt de luchthaven indirect voor nog eens 40 000 jobs elders in ons land. Het ACV telt er ruim 10 000 leden. Meer dan 300 militanten zijn er dagelijks in de weer om hun collega's op de werkvloer met raad en daad bij te staan.

Syndicale samenwerking is meer dan ooit nodig

De uitdagingen op de luchthaven zijn niet min: behoud van jobs, toenemende werkdruk, flexibilisering, moeilijke werkomstandigheden en afbraak van sociale rechten. Veel situaties en problemen zijn vergelijkbaar bij heel wat bedrijven op de luchthaven. Of het nu gaat om arbeiders of bedienden uit de sectoren grondafhandeling, de luchtvaartmaatschappijen, catering, horeca, schoonmaak, luchtverkeersleiding, de luchthaven zelf, de koerierbedrijven,onderhoud en herstelling van vliegtuigen, cargo of de 'skyshops'.

De luchthaven vormt een organisch geheel waar heel wat sectoren niet los van elkaar kunnen bestaan. Problemen in het ene bedrijf hebben gevolgen in een ander bedrijf. Dat vraagt om een gecoördineerde aanpak over de bedrijfsgrenzen heen. Als de globalisering ergens toeslaat is het wel in een internationale omgeving zoals de luchtvaartsector. De bedrijven op de luchthaven concurreren met elkaar, maar ook de andere luchthavens zijn concurrent geworden van Zaventem. Dit zet permanent een neerwaartse druk op de loon- en arbeidsvoorwaarden. Syndicale samenwerking is meer dan ooit nodig.

Modern netwerksyndicalisme

Ruim 10 jaar werken de ACV-centrales die actief zijn op de luchthaven samen in het luchthavencomité.. Ze worden daarin ondersteund door de regionale werking van ACV BrusseI-Halle-Vilvoorde. In de geest van een modern netwerksyndicalisme zet het ACV nu een volgende stap. ACV Aviation bundelt de krachten nu ook financieel en met inzet van personeel. Expertise, visie en kennis coördineren binnen één duidelijke structuur resulteert in een nog betere dienstverlening aan de leden.

ACV Aviation formuleert samen met haar militanten een syndicaal antwoord op de grote uitdagingen die zich aandienen. We sommen de vier belangrijkste van het moment op:

Uitdaging 1 - de voortschrijdende liberalisering

Sinds de jaren 90 kennen we een voortschrijdende liberalisering in de luchtvaartsector met een negatieve impact op de loon- en arbeidsvoorwaarden, een wilde flexibilisering en een doorgeslagen work–life balance. In naam van 'de concurrentiepositie' zien we meer en meer tijdelijke en deeltijdse contracten, interims, wisselvallige uurroosters, split shifts, annualisering van de arbeidstijd, en verkapte oproepcontracten opduiken.


Uitdaging 2 – de luchthaven als een arena van permanente herstructurering: moeizame toepassing van CA0 32 bis, misbruiken in onderaanneming.

Gelijklopend met de liberalisering hebben de luchthaven en de luchtvaartmaatschappijen zich beperkt tot hun kernopdracht en andere activiteiten afgestoten. De afgesplitste activiteiten zoals grondafhandeling, catering, schoonmaak, en security werden ondergebracht bij externe bedrijfsentiteiten. Dezelfde tendens doet zich voor bij de koerierbedrijven. Werknemers komen zo terecht in minder gunstige paritaire comités waardoor ze aan sociale rechten inboeten. ACV-Aviation wil waardig werk voor elke werknemer op en rond de luchthaven.

Uitdaging 3 – veiligheid op de luchthaven

De arbeidsvoorwaarden op de luchthaven worden voor veel werknemers gekenmerkt door een zware fysieke belasting. Voortdurend moeten ze zware pakken en goederen optillen en verplaatsen. Dit geldt ondermeer voor bagagisten, check –in agenten, cabinepersoneel, magazijnarbeiders,… De stresserende werkdruk versterkt deze fysieke belasting.

Daarnaast is er de niet te onderschatten druk van steeds wisselende ploegen. Wat doet het met een mens om de ene dag om 10 uur te starten en de andere dag om 14 uur? Wat is de impact op het privéleven wanneer weekdagen, weekends en feestdagen allemaal werkdagen zijn?

En dan is er nog de kwestie van het materiaal waarmee wordt gewerkt. Aftands materiaal hoort niet thuis op een moderne luchthaven. ACV Aviation eist perfecte veiligheid voor passagiers én werknemers.


Uitdaging 4 – leefbaarheid en bereikbaarheid in de luchthavenregio

Het luchthavengebied is geen eiland. Het situeert zich in een zeer dichtbevolkte regio. Daarnaast moet de luchthaven groeien om economisch rendabel te blijven. Ook zijn er de dagelijkse mobiliteitsstromen van werknemers, passagiers en goederen van en naar de luchthaven in een regio die zienderogen dichtslibt. ACV Aviation wil mee nadenken over een goed evenwicht tussen economische en ecologisch belangen.

ACV AVIATION:

- Geeft een stem aan àlle werknemers op de luchthaven;
- Vormt front tegen de neerwaartse sociale spiraal;
- Werkt aan een veilige luchthaven voor passagiers en voor werknemers;
- Biedt een structureel forum waar militanten van elkaar leren en samen standpunten innemen;
- Ontwikkelt een sociaal rechtvaardige en duurzame visie op de sociaaleconomische ontwikkeling van de luchthaven.

Meer informatie: http://www.acv-csc-aviation.be/

Nieuwe collectieve arbeidsovereenkomsten voor uitzendkrachten

Nieuwe financiële voordelen, vorderingen op het vlak van de opleiding en toezeggingen voor betere contracten

Na vele maanden onderhandelen hebben de sociale partners van de uitzendsector maandag 3 en dinsdag 11 oktober 2011 een reeks nieuwe collectieve arbeidsovereenkomsten die van toepassing zijn op uitzendkrachten voor de jaren 2011 en 2012 afgesloten.

In het sectorakkoord verkregen we een aantal nieuwe financiële voordelen voor de uitzendkrachten (eindejaarspremie, vakbondspremie, vorming, elektronische maaltijdcheques, …) maar ook toezeggingen voor oplossingen inzake het afsluiten van opeenvolgende dagcontracten, aanvullend pensioen en bedrijfsvoorheffing.

Het ACV verheugt zich eveneens over hetgeen in de toekomst een oplossing zou moeten zijn voor het terugkerend probleem in de uitzendsector: de strijd tegen de discriminatie t.a.v. uitzendkrachten en de begeleiding van migranten in de sector. We hopen ten stelligste dat de engagementen van de werkgevers uit de sector in de komende weken en maanden kunnen worden toegepast.

Verder blijft het ACV onderhandelen binnen de NAR en wordt de strijd voortgezet tegen het precaire statuut van de uitzendkracht (dagcontracten, onmiddellijke ondertekening van contracten) en tegen de te strikte interpretaties gewild door de werkgevers bij de omzetting in Belgisch recht van de principes van de Europese richtlijn over de uitzendarbeid.

De volledige teksten van deze collectieve arbeidsovereenkomsten zijn te vinden in de rubriek ‘Actueel’ op www.acv-interim.be.

ACV BHV evalueert generatiepact

Eind 2005 kwam het zogenaamde Generatiepact tot stand. Dat zorgde voor heel wat beroering in syndicale middens. Het ACV heeft de uitvoering van dat “pact” steeds van nabij opgevolgd. Reeds in 2005 was voorzien dat het Generatiepact in 2011 zou geëvalueerd worden. Die evaluatie zal gebeuren in de Nationale Arbeidsraad.

Het ACV heeft geoordeeld dat wij best een brede consultatie houden bij onze militanten vooraleer definitieve standpunten in te nemen. De evaluatie zal volgende maand (namelijk op 5 oktober) besproken worden op het Hoofdbestuur van het verbond Brussel-Halle-Vilvoorde en later - op 11 oktober – op de Algemene Raad van het ACV. Het is m.a.w. belangrijk dat we onze inbreng doen.

Daarom organiseren we een consultatievergadering voor alle geïnteresseerde ACV-militanten uit Halle-Vilvoorde, ter voorbereiding van de bespreking op het hoofdbestuur van het verbond.

Wij nodigen u dan ook graag uit op deze vergadering die zal plaatsvinden op donderdag 29 SEPTEMBER 2011 om 19u30 in DE ZANDLOPER (zaal 5) te WEMMEL (Kaasmarkt 75).

Vakbonden evalueren Vlaamse regering

Vlaanderen moet dringend meer in actie komen

De Vlaamse regering Peeters II is bijna halverwege haar mandaat. De drie vakbonden maakten een tussentijdse balans van het regeringswerk. Op vele terreinen moet de Vlaamse regering dringend in actie komen, luidt de conclusie.

Het persdossier in bijlage biedt een volledig overzicht van alle plus- en minpunten. Hieronder alvast onze prioriteiten naar de toekomst:

1. Systematisch toepassen van een armoedetoets, onder meer op de kindpremie waar er een grotere selectiviteit moet komen ten gunste van personen met een laag inkomen.
   


2. De Vlaamse belastingen moeten rechtvaardiger worden. Zo moet de hervorming van de Belasting op de Inverkeersstelling (BIV) en van de jaarlijkse verkeersbelasting voldoende rekening houden met draagkracht en dus socialer worden. De Vlaamse regering moet meer transparantie creëren over de verdeling van de Vlaamse belastingdruk.
   


3. Een uitbreiding van voorzieningen in de zorg, die rekening houdt met de vergrijzing van de bevolking en van het personeel en die garanties biedt voor een kwaliteitsvolle en betaalbare zorg en welzijn voor iedereen. Het VIA-akkoord is hiervoor het kader. Van een verschuiving van reguliere jobs naar het dienstenchequesysteem kan geen sprake zijn.
   


4. Impuls sociale economie: om ook aan de vraagzijde een impuls te geven en jobs te creëren voor de meest kwetsbare werkzoekenden.
   


5. Stevig loopbaanakkoord met degelijke ondersteuning en instrumenten voor werknemers en werkzoekenden om aan de loopbaan te werken (opleidingscheques, instrumenten om aan de werkbaarheid te werken, uitbreiding loopbaanbegeleiding, …). Overleg over werkbaar werk moet worden verankerd op sector- en bedrijfsniveau.
   


6. Focus op doelgroepen waaronder de langdurig werklozen en op diversiteit moet blijven.
   


7. 50+: inzetten op uitstroomkansen. Dit is een voorwaarde voor verdere uitbreiding van de systematische begeleiding. De 50 plus-premie selectiever inzetten.
   


8. Terugdringen van de ongekwalificeerde uitstroom uit het onderwijs. Dit veronderstelt onder meer een stevig plan rond deeltijds leren – deeltijds werken.
   


9. Opstarten van sectoroverleg in het kader van het nieuw industrieel beleid, waarbij alle sociale partners worden betrokken. In de discussie over de toekomst van onze industrie moet de stem van de werknemers even luid klinken als die van de werkgevers.
   


10. Het bedrijfssteunbeleid moet worden bijgestuurd naar een transitiebeleid gericht op een duurzame en toekomstgerichte economie en daarom selectiever worden verleend naar ondernemingen die echt het verschil maken.
    


11. Ook op regionaal niveau moeten alle hefbomen worden ingezet om de prijs van energie daadwerkelijk aan te pakken. Energiebesparing moet de eerste prioriteit zijn. Alle woningen in Vlaanderen moeten zo worden gerenoveerd dat ze een minimumniveau halen. Uitbreiding van het systeem van gratis kWh tot een basispakket van 500 à 700 kWh per aansluiting.
    


12. Mobiliteit moet een basisrecht blijven waarbij veiligheid en toegankelijkheid voorop staan. De Vlaamse regering moet bijkomende maatregelen nemen voor een efficiënter, sociaal rechtvaardiger en milieuvriendelijker vervoerssysteem (elektrische wagens, openbaar vervoer,…). Binnen het woon-werkverkeer moet zij hieraan werken door de 80/20-regeling van de NMBS ook toe te passen bij De Lijn.
    

Geen heksenjacht op vakbondsafgevaardigden!

ACV komt op voor elke afgevaardigde die wordt aangepakt omwille van zijn vakbondswerk.

Naar gewoonte profiteren sommige werkgevers om de vier jaar van de periode waarin het vakbondsmandaat van de afgevaardigden ten einde loopt om onder allerlei voorwendselen de meest strijdlustige afgevaardigden te ontslaan.

Tegen januari beginnen we de lijsten voor de sociale verkiezingen van mei 2012 op te stellen. Ongeveer 30.000 afgevaardigden van het ACV nemen het dagelijks op voor hun collega’s. Heel wat van hen zullen zich opnieuw kandidaat stellen. Er zullen zich ook nieuwe kandidaten aanbieden.

In deze context is het ontslag van de hoofdafgevaardigde van Auto 5 onaanvaardbaar. Onder het voorwendsel van pesterijen, waarvoor de afgevaardigde niet verantwoordelijk was noch medeplichtig aan was, maakt de directie komaf met een sterk syndicaal tegengewicht. In deze onderneming, waar CNE in de meerderheid is, is de balans van de ondernemingskern positief. Uit tal van elementen blijkt dat de directie een pestdossier voorwendt om haar ware bedoelingen te verhullen. Zo weigert ze de zaak voor de rechtbank te brengen. De rechtbank zou immers de waarheid aan het licht brengen. De onderneming betaalt ook vooraf het maximum aan vergoedingen uit aan de ontslagen werknemers, zonder dat er evenwel een uitspraak is van de arbeidsrechtbank.

Het ACV beklemtoont eens te meer dat het elke vorm van pesterijen veroordeelt en krachtig aanpakt. De slachtoffers moeten worden beschermd en de pesters gestraft. Elk bewezen feit moet worden gesanctioneerd. Even krachtdadig echter weigert het ACV dat dit argument straffeloos wordt misbruikt om de syndicale vrijheid aan te pakken.

In het dossier van Auto 5 werd er een sanctie genomen tegen de betrokken werknemer. De vakbondsafgevaardigde die nu ontslagen is, had deelgenomen aan de discussie die aan de sanctie voorafging. Negen maanden na de feiten verandert de directie plots van mening en ontslaat de beschuldigde werknemer, twee andere werknemers en de afgevaardigde. Dit is onaanvaardbaar.

De periode van sociale verkiezingen is voor duizenden mannen en vrouwen het moment bij uitstek waarin ze zich engageren om hun collega’s te vertegenwoordigen. Bescherming van de afgevaardigden is geen alibi voor persoonlijke privileges, maar waarborgt de goede werking van de sociale democratie.

Het ACV steunt het verzet in dit schrijnende geval en zal zich blijven verzetten tegen elke heksenjacht op afgevaardigden. Het ACV zal actie blijven voeren om te verhinderen dat werknemers en werkneemsters die zich engageren om hun collega’s te vertegenwoordigen en te verdedigen het slachtoffer worden van patronale willekeur.

Minimumuitkeringen nog vaak onder Europese armoedenorm

Minimumuitkeringen, ondanks verhoging met 2% op 1 september, nog vaak onder Europese armoedenorm


Op 1 september verhogen de minima in de sociale zekerheid en sociale bijstand met 2% (bovenop de gewone indexeringen). Deze verhoging is een uitloper van het ontwerp interprofessioneel akkoord dat door de regering werd overgenomen. Dit is een bijkomende stap in de inhaalbeweging die we met behulp van het mechanisme voor de welvaartsvastheid al enkele jaren aan het doen zijn.


Deze inhaaloperatie is geen overbodige luxe, integendeel. Het laatste jaarverslag van de Studiecommissie voor de Vergrijzing heeft haarfijn herrekend wat een alleenstaande of een koppel volgens Europese maatstaven in België anno 2011 nodig heeft om geen te hoog risico op armoede te lopen. Die armoedenorm bedraagt voor dit jaar voor een alleenstaande 1.013 euro per maand. Voor een koppel moet je er volgens Europese normen 50% bijtellen, zodat 1.520 euro nodig is per maand. Per kind (beneden de 14 jaar) moet nog 304 euro bij geteld worden.

Het ACV zette deze cijfers af tegen de minimumuitkeringen en stelde vast dat een aantal, zelfs met de 2% verhoging op 1 september, nog sterk onder deze norm zitten:

• Een werknemer met een volledige loopbaan als werknemer (45 jaar, inclusief gelijkstellingen) heeft binnenkort maar recht op een minimum van 1.066,33 euro als alleenstaande en op 1.332,5 euro als gezinspensioen. Die alleenstaande zit dan maar net boven de armoedenorm. Het overlevingspensioen voor een alleenstaande zit zelfs nog iets lager (1.049,57 euro). Het minimum gezinspensioen zit 13% onder de Europese armoedenorm.
  


• Een +21-jarige alleenstaande werkloze schoolverlater met wachtuitkering moet vanaf september rond komen met 770,6 euro per maand. Dat is 23,9% beneden de armoedenorm.
  


• De minimumwerkloosheidsuitkering voor een alleenstaande bedraagt binnenkort 898,3 euro per maand. Dat is 11,3% te weinig om geen armoede te riskeren.
  


• Voor een werkloos gezinshoofd met een partner zonder eigen inkomen wordt vanaf volgende maand 1.069,4 euro voorzien. Dat is 29,7% onder de norm.
  


• Iemand met een leefloon gaat naar 770,2 euro per maand als hij of zij alleenstaande is. Dat is 24% te weinig. Voor een koppel zonder kinderen stelt het OCMW 1.026,9 euro ter beschikking. Dat is 32,4 % onder de norm.

Onthutsende cijfers waar veel menselijk leed onder schuilt. Aan de vooravond van een saneringsdebat, waarin stemmen opgaan om het hakmes te zetten in de inhaalbeweging die we begonnen zijn met de welvaartsvastheid van de vervangingsinkomens en de sociale bijstand, stemt dit tot stevig nadenken.

Deze inhaaloperatie nu afremmen komt neer op het creëren van armoede. Een hervorming van de sociale zekerheid door meer mensen op het minimum te zetten even zeer. Wat geheel in strijd is met de Europese objectieven inzake armoedebestrijding (20 miljoen minder mensen met risico op armoede of uitsluiting tegen 2020 in Europa) én met het deel van die doelstelling dat België op zich heeft genomen (380.000 minder mensen met risico op armoede of uitsluiting tegen 2020).

FAN genomineerd voor Prijs Solidair 2011

Het FAN/RJF is een van de 8 genomineerden voor de “Prijs Solidair 2011” en deze nominatie verdienen we vooral voor onze nationale actiecampagne
"LAAT HET GROTE GELD NIET ONTSNAPPEN.”

De laureaat voor de "Prijs Solidair 2011" wordt uiteindelijk toegekend op basis van een online stemming via de site: http://manifiesta.be/nl/prijssolidair

Het is nu belangrijk dat zoveel mogelijk FAN'S van het FAN hun stem uitbrengen zodat we op zaterdag
24 september op MANIFIESTA in de "fiscale" prijzen vallen wat een ondersteuning zou betekenen voor meer fiscale rechtvaardigheid, de volledige afschaffing van het bankgeheim, de organisatie van een vermogenskadaster, de instelling van een vermogensbelasting (niet vrijwillig en tijdelijk, maar verplicht zoals alle belastingen), het invoeren van een taks op alle financiële transacties, een Europese Tobintaks, het sluiten van alle belastingparadijzen en offshorecentra, enz.

Op zaterdag 24 september kan je ook zelf poolshoogte komen nemen of we de eindlaureaat geworden zijn op http://www.manifiesta.be/

De genomineerden werden gekozen door een jury van prominenten. Ze stelden zelf kandidaten voor en kwamen uiteindelijk tot een lijst van acht namen waar u op uw beurt uw keuze uit kan maken. Leden van de jury waren Felipe Van Keirsbilck (algemeen secretaris CNE), Anne Morelli (professor geschiedenis ULB), Ico Maly (inhoudelijk coördinator Kif Kif), Karim Zahidi (filosoof/wiskundige, UA en UGent), Karel Stessens (voorzitter ACOD), Jozef De Witte (voorzitter Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding), Guido Fonteyn (auteur), David Pestieau (hoofdredacteur Solidair) en Ruben Ramboer (adjunct-hoofdredacteur Solidair).

Zomerblog van Luc Cortebeeck

Op de zomerblog van het ACV en diens voorzitter Luc Cortebeeck, zal steeds het sociaal verhaal achter het nieuws gebracht worden. Bij wijze van tegengif, om zo de brug te slaan naar het nieuwe en ongetwijfeld drukke syndicale werkjaar.

De weblog is te vinden via deWereldMorgen. De eerste blogpost 'Bedelstaf voor de langdurig werklozen' is reeds een feit. Vergeet vooral niet te reageren! Veel leesgenot!

Nota van de formateur: onevenwichtig en geen aanvaardbare basis voor een regeerprogramma

Een wind van bezuinigingen en antisociale maatregelen waait over Europa. Ook ons land wordt niet gespaard.

Het tekort en de openbare schuld moeten weggewerkt worden, dat is ook een bezorgdheid van de vakbonden. Dat is zeker het geval wanneer de Staat, de gemeenschap dus, over middelen moet kunnen beschikken om de crisis het hoofd te bieden en de werknemers te beschermen (en tegelijkertijd gedwongen wordt om de bankiers bij te springen, hoewel zij verantwoordelijk voor de chaos zijn).
En het is ook een verplichting, als men voor iedereen toegankelijke openbare diensten in stand wil houden en een echt relanceplan wil opstellen om duurzame, kwaliteitsvolle banen te scheppen in toekomstgerichte filières. In dit verband kan het behoud van de automatische indexering en het nastreven van de verhoging van de tewerkstellingsgraad, vooral van de jongeren, als lovenswaardig bestempeld worden, maar dit moet wel concreet uitgewerkt worden. Dit geldt ook voor de meer rechtvaardige fiscale voorstellen, zoals de taks op beursverrichtingen.
Maar het gemeenschappelijk vakbondsfront kan niet akkoord gaan met de nota van de formateur als basis voor een regeerprogramma.
Het verwerpt dan ook dit onevenwichtig werkstuk. Daar waar de maatregelen voor de werknemers, de slachtoffers van de crisis, heel duidelijk zijn, is dit veel minder het geval voor de echte verantwoordelijken van de crisis, waaronder een aantal werkgevers, die uiteraard niet thuis geven ….
Zo vormen een grotere responsabilisering van de bankiers of het in rekening brengen van de afschrijving van de kerncentrales, een minimumbelasting voor de vennootschappen, de strijd tegen belastingontduiking, meer gerichte en voorwaardelijke loonsubsidies voor kwaliteitsvolle banen, zeker interessante pistes, maar het gebrek aan bedragen of duidelijke preciseringen is verbijsterend. Zij kunnen het gebruik van twee maten en twee gewichten niet verhelen in de bijdrage tot het wegwerken van het overheidstekort: tussen enerzijds de werknemers en de uitkeringstrekkers die weer eens moeten betalen, en anderzijds de bankiers, de aandeelhouders en de grote ondernemingen, zoals Electrabel, van wie weinig of geen inspanningen gevraagd worden... Dat is onaanvaardbaar!

Bovendien kan het gemeenschappelijk vakbondsfront niet akkoord gaan als de formateur de spreekbuis wordt van individualisme en het terugplooien op zichzelf, want zij geven aanleiding tot het opblazen van de solidariteit die altijd de rijkdom van België uitmaakte en nog steeds blijft uitmaken. Zonder onze "Belgische" sociale zekerheid zou de werkwereld minder goed weerstaan hebben aan de crisis en zouden de werklozen het nog veel harder te verduren gekregen hebben. Voor ons is dat ronduit onaanvaardbaar omdat de lonen en de koopkracht de motor van onze economie zijn!

We wensen er nogmaals op te wijzen dat er onvoldoende banen zijn om werk te geven aan de 600.000 werkzoekenden.
De uitkeringen van de werklozen of de toegang tot het brugpensioen en het tijdskrediet beperken, de pensioenen beknotten, zouden uiterst slechte oplossingen zijn: er moeten dan ook absoluut oplossingen gevonden worden voor de oorzaken van het probleem, nl. een chronische onderinvestering van de bedrijven in innovatie, in O&O en in de opleiding van de werknemers, nochtans onontbeerlijk op het moment dat de technologie razend snel evolueert.

In plaats van het herstel voor te bereiden op een nieuwe basis van een gezonde, offensieve econome, luiden de voorgestelde maatregelen een recessie in voor alle werknemers en sociaal gerechtigden.

Terwijl het van primordiaal belang is opnieuw massaal te investeren in kwaliteitsvolle, voor iedereen toegankelijke openbare diensten (het voorbeeld van de NMBS en van wat kinderen onlangs op het spoor meegemaakt hebben, is sprekend), lijkt ons land zich te laten verleiden door de sirenezang van de soberheid (aanval op de werkgelegenheid en de pensioenen), met het gevaar dat het schip van de solidariteit kapseist.

Meer concreet beschouwt het gemeenschappelijk vakbondsfront als ronduit onaanvaardbaar:

• de budgettaire beperkingen in de gezondheidszorg die de kwaliteit van de zorg voor de patiënten in het gedrang dreigen te brengen



• vermindering met 40% van de budgetten voor de welvaartsvastheid, temeer omdat zij niet alle sociale gerechtigden omvatten



• de vermindering van de uitkering van alle langdurig werklozen, inclusief gezinshoofden en alleenstaanden, na een (verkorte) tweede periode, tot een minimum dat (volgens de huidige normen) ver beneden de Europese armoedenorm zit; alsof zij het zijn die verantwoordelijk zijn voor de sterke verhoging van de werkloosheid



• de verscherping van het sanctiebeleid naar werklozen (voor jongeren met wachtuitkeringen en via de passende dienstbetrekking)



• de inperking van de rechten op tijdkrediet en loopbaanonderbreking



• de inperking van de gelijkstelling van periodes van werkloosheid, brugpensioen en tijdkrediet voor de pensioenrechten



• de verdere inperking van de toegang tot het brugpensioen, zonder zelfs te wachten op de toegezegde evaluatie van het Generatiepact door de sociale partners



• de uitbreiding van de activering tot de oudere werklozen, zonder dat zij enig uitzicht krijgen op verbeterde tewerkstellingskansen



• de zware inperking van het recht op vervroegd pensioen vanaf 60 jaar;



• de aanslag op de ambtenarenpensioenen



• de inperking van de middelen voor ontwikkelingssamenwerking.

De vertegenwoordigers van de werknemers kunnen ook niet aanvaarden dat de verantwoordelijken van de economische malaise in sommige Europese landen, en ook in België, vandaag hun wet opleggen en bovendien nog eens dezelfde recepten toepassen. Bovendien moeten we vaststellen dat de schade als gevolg van de bezuinigingen, meer problemen veroorzaakt dan oplost: daling van het verbruik, economische recessie, stijgende werkloosheid.

Op institutioneel vlak zullen de bevoegdheidsoverdrachten en de fiscale autonomie tot een schadelijke en onaanvaardbare concurrentie leiden tussen de werknemers, (onder meer op het vlak van de loonvorming) en tussen de bedrijven.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront herhaalt ook zijn ongerustheid m.b.t. het luik van de staatshervorming. Het dreigt

• onvoldoende garanties te bieden dat de federale overheid over voldoende middelen blijft beschikken voor zijn opdrachten, onder meer om de uitdaging van de vergrijzing aan te gaan;



• in bepaalde onderdelen de federale solidariteit te ondergraven;



• op het sociaal-economische terrein alleen maar tot bijkomende complexiteit te leiden voor zowel werkgevers als werknemers;



• aan de basis te liggen van een verscherpte fiscale concurrentie tussen de Gewesten en dus van hun verarming.

Het gemeenschappelijk vakbondsfront wenst te herinneren aan zijn onwrikbare gehechtheid aan een consequente financiering van het federale niveau om een kwaliteitsvolle dienstverlening te kunnen verzorgen en het hoofd te bieden aan de vergrijzing. De belastingen die de burgers betalen, moeten besteed worden aan hun gezondheidszorg, aan de betaling van hun pensioen, hun brugpensioen, hun eventuele werkloosheidsuitkeringen, en niet aan het herstellen van het tot mislukken gedoemde beleid van de financiële wereld. In dit verband verwerpen de drie vakbonden een verarming van de deelgebieden via de financieringswet.

Het is van groot belang dat de vakbonden door de diverse democratische partijen van het land gehoord. Ze zullen in ieder geval hun werk blijven doen, nl. opkomen voor de belangen en de rechten van de werknemers. Als deze opnieuw met de voeten getreden worden, zullen ze niet nalaten te mobiliseren en desnoods de sociale vrede op de helling te zetten.

Europa schuift de rekening van de financiële crisis door naar de werknemers

De Europese Raad heeft de eenzijdige en neoliberale aanbevelingen voor België in het kader van het Europees Semester goedgekeurd. Er werden weliswaar nog een paar wijzigingen aangebracht in de teksten, maar fundamenteel verandert er weinig aan de grond van de zaak.

• Het tempo van de sanering van de openbare financiën mag dan wel wat afgezwakt zijn, maar de nadruk blijft te eenzijdig op de uitgavenzijde liggen. Nieuwe inkomsten blijven een taboe.
  


• De index is bedreigd (in de tekst heeft men het nu wel over ‘steps to reform’ in plaats van ‘to reform’). Dat net die index de koopkracht verstevigt en dus zorgt voor economische groei wordt genegeerd. Over de te hoge (energie)prijzen, die de oorzaak zijn van een stijgende index, zijn de aanbevelingen veel te vaag. Ook ons overlegmodel rond loon blijft in het Europese vizier.
  


• Europa blijft stellen dat de vervroegde uittrede uit de arbeidsmarkt moet ontmoedigd worden. Daarmee gaat Europa voorbij aan het feit dat de effectieve uitstapleeftijd al serieus is opgetrokken en dat deze evolutie zich verder zal doorzetten door een combinatie van de uitwerking van het Generatiepact en sociale, demografische en economische ontwikkelingen. Tegelijk blijft de verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd op de tafel, weliswaar iets zachter geformuleerd (‘Measures such as linking the statutory retirement age to life expectancy could be considered’). Net alsof we daarmee iets winnen buiten het feit dat oudere niet-actieven langer in de werkloosheid, op brugpensioen of op invaliditeit zullen blijven. Bovendien is het voor werknemers in België nu al perfect mogelijk om langer dan 65 te werken.
  


• In de aanbevelingen pleit Europa ook voor het gradueel verminderen van de werkloosheidsuitkeringen in functie van de werkloosheidsduur. Het ontgaat de Raad blijkbaar dat er nu al een aanzienlijke daling van de werkloosheidsuitkering optreedt bij langdurige werkloosheid. En hoe deze aanbeveling te rijmen valt met de Europese doelstellingen inzake de bestrijding van armoede is helemaal onduidelijk.
  

Deze aanbevelingen blijven dus bijzonder eenzijdig en vertrekken vanuit een harde neoliberale saneringslogica waar geen plaats is voor nieuwe inkomsten. Europa schuift zo de rekening van de financiële crisis door naar de werknemers.

En dit is nog maar een voorspel. Wanneer in de loop van juli de voorstellen rond ‘economic governance’ (het six pack) definitief goedgekeurd worden – en daar ziet het naar uit nu het Europees Parlement voor stemde- kunnen dit soort aanbevelingen, op straffe van zware geldboetes, ook letterlijk afgedwongen worden.

Het ACV stelt vast dat door deze aanbevelingen het vertrouwen in Europa zeer sterk daalt. De samenleving haakt af, defaitisme en euroscepticisme groeien.

Het Europees project en de Europese burgers verdienen beter! Het ACV zal daarom via overleg en acties sterk druk blijven uitoefenen om dit Europa te doen veranderen van koers.

Zomeropeningsuren ACV-dienstencentra 2011

Algemene openingsuren dienstencentra van het Brusselse Gewest
Maandag tot vrijdag: 9u00 - 12h00
Dinsdag namiddag: 15hu00 - 18u00

Algemene openingsuren dienstencentra van Halle - Vilvoorde
Maandag tot vrijdag: 9u00 - 12h00
Dinsdag namiddag: 15hu00 - 18u30

Opgelet, sommige dienstencentra sluiten of hebben gewijzigde openingsuren tijdens de zomermaanden.

Regio Asse - Londerzeel - Opwijk
Opwijk: gesloten van 11/7/2011 t/m 15/7/2011

Regio Liedekerke - Dilbeek
Dilbeek: gesloten alle dinsdagen, woensdagen en vrijdagen
Liedekerke: gesloten alle maandagen en donderdagen

Regio Halle - Sint-Pieters-Leeuw - Alsemberg
Herne: gesloten van 1/7 t/m 31/8, wel open op 27/7 en 22/8 van 9u t/m 12u
Lennik: gesloten van 1/7 t/m 31/8, open op 28/7 en 25/8 van 9u t:m 12u
Alsemberg: gesloten alle maandagen en donderdagen
Sint-Pieters-Leeuw: gesloten alle woensdagen en vrijdagen

Regio Vilvoorde - Grimbergen
Geen veranderingen

Regio Zaventem - Overijse - Tervuren
Overijse: gesloten van 6/7 t/m 27/7 en van 8/8 t/m 29/8
Tervuren: gesloten van 6/7 t/m 27/7 en van 8/8 t/m 29/8
Hoeilaart: gesloten van 1/7/2011 t/m 31/8/2011

Anderhalve ton chocolade op de markt van Halle

Ook al worden zo’n 100 jobs bedreigd, toch laten de werknemers van Kraft Foods het hoofd niet hangen. Vorige week was er al een eerste ludieke actie waarbij een anker naar de directie van Kraft Foods in Zurich werd gestuurd.

Vandaag deden ze daar nog een schepje bovenop. Het ACV en ABVV trokken naar de markt van Halle. Niet om groenten en fruit te kopen of de bekende chocoladeproducten te verkopen. Neen, ze gaven alles gratis weg. 300kg Chokotoffs, 540kg Mignonetten en maar liefst 600kg bouchées werden gratis en voor niets op de markt uitgedeeld. De publieke opinie is dan ook duidelijk: dit is een Belgisch product, laat het dan ook in België gemaakt worden.

Al snel was anderhalve ton chocolade uitgedeeld en was het wachten op de komst van de burgemeester die de militanten een hard onder de riem kwam steken.

Fotoverslag

Actie voor Chocotoff, Bouchées en Mignonetten

De lokale directie van Kraft Foods Halle stelde een besparingsplan op (“roadmap”) dat werd overgemaakt aan de Europese Directie in Zürich en resulteert in een actieplan dat 10% tot 15% kosten zou besparen.
Als toekomstperspectief lanceert Kraft Foods Halle de idee om van Halle een “anker” fabriek te maken voor premium tabletten en repen. Een flexibele fabriek die vanaf 2013 de toelevering kan garanderen in alle omstandigheden.
In dit ambitieus project zal er in de fabriek in Halle geen plaats meer zijn voor de productie van typisch Belgische producten zoals de Bouchees, Mignonetten en Chocotoff. De productie van het chocolade goud met een Belgisch Label zou naar lage loonlanden in het Oostblok verschuiven.
Voor Halle zal deze ingrijpende herstructurering ontegensprekelijk leiden tot ontslagen, van zowel arbeiders – als bedienden.

Dit ultiem saneringsproject werd door de Directie aan het personeel voorgelegd en vervolgens overgemaakt aan de Europese Directie in Zürich ter evaluatie.
Maandag, 20/06/2011 zal de beslissing van de Europese Directie op een bijzondere Ondernemingsraad bekend worden gemaakt aan de vakbonden.

Dit kunnen we als ACV niet zomaar laten voorbijgaan. Een twintigtal militanten voerden vandaag een ludieke en vooral positieve actie. De militanten beplakten een bootanker met de labels van de producten die zouden geschrapt worden. De producten zijn zo verankert met de Halse fabriek en de Belgische markt dat ze gewoonweg nergens anders kunnen of mogen gefabriceerd worden. Later op de namiddag kwam een koeriersdienst het anker ophalen om het morgen te bezorgen aan de Europese directie van Kraft Foods in Zurich, Zwitserland.

Fotoverslag

Op bezoek bij de VDAB

Eénmaal per jaar organiseert de werkzoekendenwerking van het ACV Brussel-Halle-Vilvoorde een terugkomdag. Op deze terugkomdag worden werkzoekenden uitgenodigd en in contact gebracht met een firma. In 2010 was Flightcare aan de beurt. Hier lag de focus vooral op het grote aantal vacatures bij deze afhandelaar op de luchthaven. Vandaag stond er echter geen bedrijfsbezoek op de planning. De werkzoekenden werden om half tien verwacht aan het competentiecentrum van de VDAB in Vilvoorde. Wat volgende was zeer interessant: een uiteenzetting van de opleidingsmogelijkheden die de VDAB aanbiedt. Van metser tot technisch tekenaar of social profit werknemer, zowat ieder beroep kan je leren bij de VDAB. Ook de rondleiding doorheen dit modern en goed uitgeruste competentiecentrum was voor velen een verassing.

Heb je zelf interesse in een opleiding te volgen bij de VDAB? Een overzicht en inschrijvingsformulier vind je op de site van de VDAB. Hier vind je ook alle webopleidingen terug. Gratis en voor niets. Indien je wil weten welke opleidingen in Vilvoorde gegeven worden, moet je '398' als trefwoord gebruiken.

Meer info over ACV-BHV werkzoekenden?
Jan Hermans (jan.hermans@acv-csc.be - 0474/60.44.27 )
Paula Broeders (paula.broeders@acv-csc.be - 0473/48.21/07 )

16.000 manifestanten luiden alarmbel

Meer dan 16.000 manifestanten uit de non-profitsector stapten op donderdag 9 juni doorheen Brussel. Alles begon om 10.30 uur aan Brussel-Noord. Van daaruit trok de optocht verder over de Kleine Ring.

De eis van de 3 grote vakbonden was simpel. Meer middelen en meerderjarige akkoorden.
Omstreeks 11.30 uur ontvingen Laurette Onkelinx en Joëlle Milquet een delegatie van vakbondsvertegenwoordigers. Ookal vonden beide ministers dat zo'n meerjarig sociaal akkoord logisch is, toch wezen ze op hun onmacht door de algemene politieke malaise.

Meer informatie, een videoverslag en enkele interviews vind je op www.wittewoede.be

Bekijk hier het Witte Woede-fotoverslag

Europees rapport wentelt de crisis af op uw rug

Dinsdag verscheen een rapport van Europa met sociaaleconomische aanbevelingen voor België. Dit rapport beantwoordde volledig aan de verwachtingen. Niet omdat het de juiste analyses bevat, wel omdat het zo voorspelbaar is. De economische haviken in Europa hebben dit rapport nog maar eens benut om de 'usual suspects' aan te vallen en hun eenzijdige, neoliberale benadering voor hetbudgettaire en sociaaleconomische beleid op te leggen.

Een versnelde sanering, het mes in de overheidsuitgaven, optrekken van de pensioenleeftijd, hervorming van het loonoverleg, hervorming van de koppeling van de lonen aan de index, daling van de uitkeringen voor langdurig werklozen,… De aanbevelingen zijn bikkelhard.

Dat de herstructurering van de banken verder moet worden gefinaliseerd, de nood aan een sterkere concurrentie in de gas- en elektriciteitssector, dat wordt heel wat zachter gesteld. Over de geldverslindende notionele intrestaftrek zelfs geen woord. Zou dit misschien allemaal niet in hetplaatje passen?

Het is het gekende liedje dat opnieuw wordt opgedreund. En het refrein kent u ook: het zijn de werknemers die de crisis zullen betalen. Een crisis die niet door hen werd veroorzaakt. De backingvocals worden verzorgd door inhoudelijke analyses die aan alle kanten rammelen.

Neem nu de aanbeveling om de pensioenleeftijd op te trekken. Terwijl we in België net uit een operatie van optrekking van de wettelijke pensioenleeftijd voor vrouwen van 60 naar 65 jaar komen. De Commissie gaat er bovendien geheel aan voorbij dat de effectieve uitstapleeftijd al serieus is opgetrokken. Deze evolutie zal zich verder doorzetten, door een combinatie van de uitwerking vanhet Generatiepact en sociale, demografische en economische ontwikkelingen. Bovendien zal het optrekken van de wettelijke pensioenleeftijd vooral tot gevolg hebben dat oudere niet-actieven langer in de werkloosheid, op brugpensioen of op invaliditeit blijven. Wat hebben we daar dan mee gewonnen?

De Europese Commissie verliest ook de trappers als ze voorstelt om de werkloosheidsuitkeringen gradueel te verminderen in functie van de werkloosheidsduur. Het is nu al voor de meeste werklozen zo dat er een daling van de uitkering optreedt bij langdurige werkloosheid. Bovendien bewees wetenschappelijk onderzoek vanuit het Centrum voor Sociaal Beleid dat de werkloosheidsvallen, de mechanismen die mensen er doen voor kiezen om in de werkloosheid te blijven, grotendeels zijn weggewerkt.

Hoe kan de Europese Commissie een verdere verlaging van de uitkeringen voor langdurige werklozen in overeenstemming brengen met haar doelstelling om het aantal armen in Europa met 20 miljoen te verminderen.
Wie de Europese aanbevelingen voor Duitsland leest, ziet trouwens onmiddellijk waar de prioriteiten van de Commissie liggen. België wordt in de richting van loonmatiging geduwd en op de korrel genomen voor zijn index, terwijl Duitsland geen enkel verwijt krijgt over zijn aanhoudende loondumping en de onderinvestering in zijn binnenlandse consumptie. Dat Duitsland zijn inkomensarmoede tussen 2005 en 2009 met meer dan een kwart (2,6 miljoen mensen) zag toenemen wordt ook netjes onder de Europese mat geveegd.

Het is duidelijk, Europa hanteert twee maten en gewichten. En de zwaarste lasten dreigen op de rug van de werknemers te worden afgewenteld. Op 21 juni zal het ACV tijdens de Europese actiedag in Luxemburg alvast duidelijk laten horen dat we dit niet pikken.

Luc Cortebeeck
Voorzitter ACV

Lees hier het persbericht