Europa schuift de rekening van de financiële crisis door naar de werknemers

De Europese Raad heeft de eenzijdige en neoliberale aanbevelingen voor België in het kader van het Europees Semester goedgekeurd. Er werden weliswaar nog een paar wijzigingen aangebracht in de teksten, maar fundamenteel verandert er weinig aan de grond van de zaak.

• Het tempo van de sanering van de openbare financiën mag dan wel wat afgezwakt zijn, maar de nadruk blijft te eenzijdig op de uitgavenzijde liggen. Nieuwe inkomsten blijven een taboe.
  


• De index is bedreigd (in de tekst heeft men het nu wel over ‘steps to reform’ in plaats van ‘to reform’). Dat net die index de koopkracht verstevigt en dus zorgt voor economische groei wordt genegeerd. Over de te hoge (energie)prijzen, die de oorzaak zijn van een stijgende index, zijn de aanbevelingen veel te vaag. Ook ons overlegmodel rond loon blijft in het Europese vizier.
  


• Europa blijft stellen dat de vervroegde uittrede uit de arbeidsmarkt moet ontmoedigd worden. Daarmee gaat Europa voorbij aan het feit dat de effectieve uitstapleeftijd al serieus is opgetrokken en dat deze evolutie zich verder zal doorzetten door een combinatie van de uitwerking van het Generatiepact en sociale, demografische en economische ontwikkelingen. Tegelijk blijft de verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd op de tafel, weliswaar iets zachter geformuleerd (‘Measures such as linking the statutory retirement age to life expectancy could be considered’). Net alsof we daarmee iets winnen buiten het feit dat oudere niet-actieven langer in de werkloosheid, op brugpensioen of op invaliditeit zullen blijven. Bovendien is het voor werknemers in België nu al perfect mogelijk om langer dan 65 te werken.
  


• In de aanbevelingen pleit Europa ook voor het gradueel verminderen van de werkloosheidsuitkeringen in functie van de werkloosheidsduur. Het ontgaat de Raad blijkbaar dat er nu al een aanzienlijke daling van de werkloosheidsuitkering optreedt bij langdurige werkloosheid. En hoe deze aanbeveling te rijmen valt met de Europese doelstellingen inzake de bestrijding van armoede is helemaal onduidelijk.
  

Deze aanbevelingen blijven dus bijzonder eenzijdig en vertrekken vanuit een harde neoliberale saneringslogica waar geen plaats is voor nieuwe inkomsten. Europa schuift zo de rekening van de financiële crisis door naar de werknemers.

En dit is nog maar een voorspel. Wanneer in de loop van juli de voorstellen rond ‘economic governance’ (het six pack) definitief goedgekeurd worden – en daar ziet het naar uit nu het Europees Parlement voor stemde- kunnen dit soort aanbevelingen, op straffe van zware geldboetes, ook letterlijk afgedwongen worden.

Het ACV stelt vast dat door deze aanbevelingen het vertrouwen in Europa zeer sterk daalt. De samenleving haakt af, defaitisme en euroscepticisme groeien.

Het Europees project en de Europese burgers verdienen beter! Het ACV zal daarom via overleg en acties sterk druk blijven uitoefenen om dit Europa te doen veranderen van koers.