Wat als er geen onthaalouders waren: de actie!

Op 1 februari 2013 heeft LBC-NVK de campagne “Wat als er geen onthaalouders waren?” afgesloten. Er wer meteen een nationale actie op 19 april 2013 aangekondigd.

WAAROM?

De succesvolle campagne WAT ALS … was het startschot van het actieplan. Maar na meer dan 10 jaar vechten en ondanks allerlei beloftes werd er vastgesteld dat er nog steeds geen volwaardig werknemersstatuut is.
Heeft het allemaal wel nog zin?

Het is maar op het moment dat de non-profit in actie schiet, dat er “iets” beweegt in het dossier. Dit zijn de gevolgen van de campagne en de actie van 1/2/2013:

1. Op 7 februari 2013 heeft het Cabinet De Coninck de vertegenwoordigers van de gemeenschappen Vlaanderen en Wallonië , het Cabinet Oncelincks en de staatssecretaris Courard samengebracht. Belangrijk hier is dat alle vertegenwoordigers opteren voor een volwaardig statuut (en niet voor de aanpassing van het huidig statuut). Verder is aangegeven dat de bestaande wetgeving op Huisarbeid kan volstaan als basis voor de uitwerking van een volwaardig statuut. Het Cabinet De Coninck verwacht dat de deelstaten tegen begin maart aangeven wat verder nodig is aan aanpassingen aan de regelgeving.

2. Op 19 februari is er opnieuw een wetsvoorstel werknemersstatuut onthaalouders ingediend door Sonja Becq. De politica van CD&V haalt zelf de campagne van de LBC-NVK aan als motivatie om dat te doen.

3. Op diezelfde dag werd Minister Vandeurzen in de Commissie Welzijn ondervraagd over onze actie van 1 februari 2013. Het spook van 100miljoen duikt hier weer op. Dat zou de kostprijs zijn van volwaardig werknemersstatuut als elke onthaalouder van vandaag op morgen een werknemer zou worden en zou genieten van alle loon-en arbeidsvoorwaarden: barema kinderverzorgster aan opgebouwde anciënniteit, eindejaarspremie, 45+dagen, ….Gelukkig geeft men aan dat deze kostprijs betwist wordt.

4. Op 21 februari ’13 hebben wij (met CNE) een onderhoud gehad met het Cabinet van Deconinck. Wij kregen een samenvatting van het gesprek van 7 februari en wij maakten de afspraak dat het cabinet een stappenplan met timing voorstelt waarin het volwaardig werknemersstatuut geconcretiseerd wordt. Dit plan moet eind maart besproken worden op een technische werkgroep waarin alle betrokken partijen vertegenwoordigd worden.

5. Na de aankondiging van de nationale actie van 19 april 2013 werd beslist om in het federaal parlement/commissie sociale zaken een hoorzitting te houden. Wij zijn hier op uitgenodigd: de hoorzitting zal doorgaan op 16 april 2013.

We hebben dus de actie van 19 april nodig om druk te zetten op de politieke overheden. De onthaalouders hebben de steun en de solidariteit van alle syndicalisten/ sympathisanten nodig om die druk voldoende hoog te leggen.

HOE?

Met de nationale actie 19 april wil de LBC-NVK heel veel volk mensen op straat. Niet gemakkelijk maar wel realiseerbaar. Ze rekenen natuurlijk op de kracht van onthaalouders zelf. Dankzij de steun van de grote diensten KAV Kinderopvang en Landelijke Kinderopvang hopen ze heel wat onthaalouders mee te krijgen.

Daarnaast rekent LBC-NVK op militanten van de Non-Profit en breder op die van het ACV/ ACW om niet langer te aanvaarden dat collega’s/onthaalouders nog altijd geen statuut hebben. De betoging is nationaal en wordt i.s.m. CNE en franstalige diensten georganiseerd.


Praktische info:

Traject: Centraal station naar Monica De Coninck- 10u30 (einde rond 13u). We vragen aan de regionale ministers van Welzijn om daar ook aanwezig te zijn.

Ordewoorden: geen smoesjes geen uitstel, wij laten de onthaalouders niet in de steek, wij bouwen aan de toekomst van onthaalouders.

Sociale partners sloten deze nacht totaalakkoord in NAR

Deze nacht tekenden de sociale partners binnen de Nationale Arbeidsraad (NAR) verschillende belangrijke cao’s. Met deze cao’s is een totaalakkoord bereikt over de uitvoering van de eerdere deelakkoorden in de Groep van 10.

“Voor wie het moet rooien met een bescheiden loon, een pensioen of een uitkering komt er nu eindelijk zicht op koopkrachtverhoging. Dit voor bijna 400 miljoen euro. Bovenop de index. Die verbetering is zeer belangrijk in de huidige crisis. Met dit akkoord worden ook de lagere jeugdlonen vanaf 18 jaar afgeschaft. Daar ben ik bijzonder fier op. Vandaag worden die jongeren in hun loon tot 18% achtergesteld” stelt ACV voorzitter Marc Leemans.

“De voorbije dagen werd het sociaal overleg nog maar eens dood verklaard. We hebben daar deze nacht met deze cao’s een mooi antwoord op kunnen geven” besluit Leemans.

Lagere jeugdlonen afgevoerd
Voor jonge werknemers van 18 tot en met 20 jaar die een gewone arbeidsovereenkomst hebben, worden de lagere minimumlonen (de zogenaamde ‘jeugdlonen’) stapsgewijs tegen 1 januari 2015 afgeschaft.

Voor een 18-jarige betekent dit dat het interprofessionele minimumloon stapsgewijs stijgt van 1231,49 tot 1501,82 euro. Dat is plus 270,33 euro/maand. Sectoren kunnen vandaag zelfs nog onder de jeugdlonen duiken. Maar ook die sectoren moeten nu naar de nieuwe minima. Dan is de vooruitgang nog groter.

Meer voor lage en middellage lonen: werkbonus plus 9 euro/maand vanaf 1 april 2013
De 30 miljoen euro die de regering extra ter beschikking stelde, wordt volledig besteed aan een verhoging van de sociale werkbonus: de maximale werkbonus stijgt met 9 euro/ maand. Die verhoging geeft automatisch recht op een extra fiscale werkbonus van 0,81 euro, dus samen 9,81 euro/maand voor werknemers met een minimumloon. Werknemers met een relatief laag loon boven het minimumloon (tot 2.247,83 euro/maand) krijgen daar een deel van.

Deze verhoging van de sociale werkbonus komt bovenop de verbeteringen van de werkbonus die het ACV al op 1 januari 2013 bekwam.

Pensioenen, uitkeringen en bijstand verhoogd

Wie het moet rooien met een sociale uitkering (zieken, invaliden, slachtoffers van een beroepsziekte of arbeidsongeval, werklozen) kan ook rekenen op een verhoging van zijn inkomen.

Opvallende verbeteringen zijn:

•  De verhoging met 2% voor de meeste minima vanaf 1 september 2013 (1,25% voor pensioenen en voor regelmatige werknemers in de invaliditeit) .
• De verhoging van het vakantiegeld voor invaliden: plus 66 euro in mei 2013 en plus 100 euro (= verhoging tot 308,09 euro) vanaf mei 2014.
• Verhoogde uitkering voor zwaar zorgbehoevende zieken en invaliden die van derden hulp moeten krijgen wordt op 1 april 2013 opgetrokken tot 20 euro (plus 3,43 euro per dag of plus 89,18 euro/maand)
• Vakantiegeld voor gepensioneerden stijgt met 5% in mei 2013 en met circa 8.6% vanaf mei 2014. Vanaf 2014 ook verhoudingsgewijs voor kleinere pensioenen.
• Voor deeltijdsen met inkomensgarantie-uitkering, wordt de periode van tewerkstelling geneutraliseerd voor zowel de degressiviteit als de stopzetting (na 3 jaar) van de inschakelingsuitkering.

Daarnaast hebben we ook verbeteringen voor bijstandsgerechtigden bekomen:

• Leefloon + 2% op 1 september 2013.
• Gewaarborgd inkomen voor bejaarden + 2% op 1 september 2013.
• Inkomensvervangende tegemoetkoming voor gehandicapten + 2% op 1 september 2013.

Tijdelijk stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag (SWT) met twee jaar verlengd.

In de NAR werd ook één geïntegreerde cao getekend voor de verlenging met 2 jaar van:

• Het interprofessionele kader voor het SWT bouwvakkers met verminderde arbeidsgeschiktheid.
• Het interprofessionele kader voor het SWT na 20 jaar nachtarbeid.
• Het suppletoire kader voor het SWT na 20 jaar nachtarbeid voor sectoren zonder werkend paritair comité.

Voor het medisch SWT (cao 91) werd een aparte cao getekend die het stelsel met 2 jaar verlengt, inclusief ook een verduidelijking van de notie “ernstige lichamelijke problemen”.

  

‘Cliquet’ eindelijk, maar helaas slechts deels, geregeld

Het ACV vroeg en bekwam vorig jaar dat er een stelsel zou komen voor het vastklikken (‘cliquet’) van het recht op het SWT-statuut voor werknemers die langer aan de slag blijven. Nadat er al een KB kwam om dit te regelen voor de werkloosheidsuitkering, werd nu ook een cao getekend voor de bedrijfstoeslag.

Regering en werkgevers wilden voorlopig niet verder gaan dan dit te voorzien voor de algemene stelsels SWT vanaf 58 en 60 jaar. Begrijpe wie kan: waarom ook niet voor de andere stelsels garanderen dat geen rechten verloren gaan als iemand langer blijft werken?

   

Lastenverlaging

De forfaitaire vermindering van werkgeversbijdrage voor de profitsector stijgt van 400 naar 452,5 euro per kwartaal vanaf 1 april 2013 en naar 455 euro vanaf 1 januari 2014. De non-profit en de beschutte werkplaatsen worden gecompenseerd voor de kost van de hogere jeugdlonen. Dit laatste blijft uiteraard een ruim ontoereikend antwoord op onze vraag om meer te doen voor de non-profit en de beschutte werkplaatsen.

Modernisering arbeidsrecht

Wetsontwerpen en KB’s zijn in voorbereiding voor de aanpassing van de Arbeidswet en de Arbeidsreglementenwet aan de drie eerste afspraken in het deelakkoord rond de modernisering van het arbeidsrecht (uitbetalen van bijkomende uren, verhoging interne grenzen voor bijkomende uren en automatische aanpassing van het arbeidsreglement aan flexibiliteits-cao’s).

Voor de andere onderdelen (deeltijdarbeid en glijdende werktijden) is het aan de NAR om het voortouw te nemen.

Duidelijk signaal voor de ISS directie

Reeds geruime tijd loopt de sociale dialoog bij ISS stroef/mank. Zo tekende de werkgever bij nieuwe aanwervingen arbeidsovereenkomsten met onbestaande uurroosters zodoende het recht op ADV-dagen niet te hoeven toekennen voor deze nieuwe aanwervingen. Wanneer de kern ISS hierover aansprak, kregen ze droogweg de melding “dat als het overleg en al de procedures gevolgd moeten worden om tot een aanpassing te kunnen komen van het arbeidsreglement, we een jaar verder zijn en daar doen wij niet aan mee”. LBC-NVK heeft dan maar officieel gereageerd dat ze vaststellen dat ISS wenst over te gaan tot het toekennen van een algemene arbeidsduurvermindering daar ISS geen discriminatie kan laten bestaan tussen een voltijds arbeidsstatuut waarna verdere invoering van deze maatregel ingetrokken werd. Vervolgens worden pogingen ondernomen om een vernieuwde it-policy & car-policy door te drukken waarbij de HR-verantwoordelijke stelt dat “overleg hierover eigenlijk niet nodig is” en dat ze de vernieuwde versies “ter kennis zal brengen van de OndernemingsRaad”. Meerdere klachten zijn tevens bij onze afgevaardigden binnengelopen van collega’s welke het werk onmogelijk gemaakt wordt – tot pestend gedrag toe – waarbij deze collega’s ervan overtuigd zijn dat het een doelbewuste strategie betreft zodoende ze “zelf de brui eraan geven en zelf de stap zetten om ISS te verlaten”. Tevens vallen wel bijna wekelijks nieuwe berichten in de bus van nieuwe ontslagen welke doorgevoerd werden. De onrust bij de werknemers en delegees is dan ook totaal.

MAAR daar komt dan nog een vervolg aan. Begin januari informeert ISS via een mailberichtje aan drie bedienden dat zij – wegens het verlies van een commercieel contract welke ISS geleden heeft – vanaf datum 1 april niet meer deel zullen uitmaken van het ISS-personeel maar in toepassing van CAO32bis overgang zullen vinden naar een nieuwe werkgever: Laurenty. Wanneer LBC-NVK Laurenty hierover contacteert, bevestigen zij de bewuste commerciële overeenkomst in de wacht gesleept te hebben waarbij zij zullen over gaan tot overname van de kuisploeg/arbeiders. Maar Laurenty is niet van plan om bedienden over te nemen. ISS weigerde ieder verder overleg om verdere tewerkstelling voor de drie betrokken bedienden uit te werken, ook al waren er verschillende openstaande vacatures welke door externe sollicitanten ingevuld zijn geworden. ISS stelde deze zaak “juridisch te zullen afhandelen”.

Wel, ISS zal alvast de mogelijkheid verkrijgen om deze zaak juridisch te gaan verdedigen... voor de arbeidsrechtbank. Op vrijdag 22 maart heeft nog een uitgebreid gesprek met Marc Weyns & Peter Tierens (beiden LBC-NVK) plaats gevonden om de best mogelijke juridische weg te bewandelen en komende dagen zal het dossier ten gronde ingeleid worden voor de arbeidsrechtbank.

Maar het gaat hier meer dan over het juridische. Het gaat hier vooral om het MENSELIJKE aspect. ISS heeft wel degelijk de mogelijkheden om een oplossing uit te werken om verdere tewerkstelling van deze drie collega’s te garanderen. Maar ze weigeren bewust om dit te doen. En we hebben een zeer sterk vermoeden waarom ISS zo zijn best doet om toepassing te kunnen laten vinden van CAO32bis in dit dossier, een van de drie betrokken bedienden is een LBC-NVK afgevaardigde. Een actieve militante welke haar vele contacten heeft met de collega’s en welke haar mond durft opendoen tegen de directie om veranderingen te bekomen. Het zou ISS alvast goed uitkomen dat ze niet meer behoort tot het eigen personeel zodoende zij op goedkope wijze afstand kunnen nemen van “een militante welke niet aan syndicaal werk doet, maar syndicaal werk zoekt”(woorden HR-manager ISS).

Dit alles moet stoppen!! Er moet een duidelijk signaal gegeven worden. Vandaar dit eerste stakingspiket.

Meer foto's vind je hier!

Niet bij fraudeurs, wel bij spaarboekjes

Terwijl de regering 2,5 miljard euro zoekt om haar begroting op orde te krijgen, laat het grote fraudeurs er goedkoop van afkomen en zoekt men het geld bij de spaarboekjes.

Eén van de voorstellen die op de tafel van het begrotingsconclaaf ligt, is de oprichting van een gegevensregister dat aangeeft hoeveel spaarboekjes we hebben en wat erop staat. Er zouden twee pistes mogelijk zijn: ofwel komt er een gegevensregister van spaarrekeningen, waarbij de banken alle informatie over de opgestreken rente doorspelen aan de fiscus. Ofwel laat de regering de banken meteen op elke euro rente 15 procent belastingen afhouden, waarna de teveel betaalde voorheffing kan teruggevraagd worden via de belastingaangifte. Dit voorstel zou omstreden zijn, omdat het de aangifte voor de burger een pak complexer maakt. De geschatte opbrengst van dit voorstel zou 200 miljoen euro bedragen.

Minnelijke schikking

Het is niet te geloven dat de regering niet eerst andere maatregelen neemt, die veel meer geld opbrengen! Zo zou men bijvoorbeeld kunnen beginnen met de afschaffing van de ‘minnelijke schikking’. Dit is een procedure die verbonden is aan de wetswijziging van het bankgeheim van 1 juli 2011. Kort samengevat betekent een minnelijke schikking dat grote fraudeurs en witwassers hiermee hun proces kunnen afkopen zolang de vonnissen en arresten niet definitief zijn. Zelfs als men al veroordeeld is, kan het proces in beroep nog stoppen door een minnelijke schikking te aanvaarden waardoor de klacht vervalt en het strafblad leeg blijft.

Een diamantfraude van 3 miljard euro

De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) en het Antwerps parket voeren al sinds 2006 een onderzoek naar een gigantische fiscale fraude bij het Antwerpse diamantbedrijf Omega Diamonds. Terwijl het bedrijf de overheid voor 3 miljard euro bestolen zou hebben, zou de BBI een minnelijke schikking overeengekomen zijn waarbij het bedrijf 150 miljoen euro aan de fiscus moet betalen. Moest dit diamantbedrijf zijn belastingen rechtvaardig hebben betaald, zou de regering niet op zoek moeten gaan naar de 2,5 miljard euro om het begrotingstekort binnen de Europese norm te houden.



Omdat rechtvaardige belastingen moeten.

‘Rent a man’ - De strijd tegen de loonkloof begint bij een gelijke taakverdeling thuis

De genderwerking van het ACV lanceerde vorige week op de Meir in Antwerpen de actie ‘Rent a man’. De komende weken trekt het ACV overal in Vlaanderen de straat op met ‘Rent a man’.

Met deze actie en de website www.rent-a-man-now.be vraagt het ACV aandacht voor ‘zorgende’ mannen. Want vrouwen moeten werken tot maart 2013 om evenveel te verdienen als mannen in 2012. De strijd tegen deze loonkloof begint bij een gelijke taakverdeling thuis.

“Het is belangrijk dat er een gelijke verdeling van de zorgtaken thuis komt. Zo kunnen we tot een meer gelijke verdeling komen bij het opnemen van allerlei verloven die gericht zijn op zorg. En krijgen vrouwen ook meer carrièremogelijkheden”, zegt Ilke Jaspers (ACV-genderadviseur).

Het ACV wil met deze actie ook een aantal concrete voorstellen en eisen ondersteunen:

• Onderzoeken of geboorteverlof (het vroegere vaderschapsverlof) verplicht kan worden gemaakt om stereotypen van bij de start weg te werken.
• Degelijke en hogere uitkeringen voor moederschapsrust, geboorteverlof, ouderschapsverlof en tijdkrediet voor zorgtaken.
• Effectieve toepassing van de ‘nieuwe’ loonkloofwet door de ondernemingen. Deze wetgeving werd een jaar geleden goedgekeurd, maar het is nog altijd wachten op de uitvoeringsbesluiten. Daardoor dreigt de toepassing van de loonkloofwet in de ondernemingen dit jaar zeer moeilijk te verlopen.
• Kwaliteitsvolle en betaalbare kinderopvang met flexibele uren.

De actie ‘Rent a man’ heeft ook een interactieve poot. Tijdens de maand maart, de maand die symbool staat voor de loonongelijkheid tussen mannen en vrouwen, kan iedereen ook kandidaten voor de meest zorgende man inzenden via www.g-magazine.be of www.facebook.com/gendermagazine. De man die bij de poll op www.facebook.com/gendermagazine de meeste stemmen achter zijn naam krijgt, wordt in het najaar in de bloemetjes gezet.

21/02: Tegen loonstop en het beleid van de regering

Met zo'n 40000 verzamelden het ACV, ABVV en

ACLVB vandaag in Brussel. Een overmatig succes! Ook ACV Brussel-Halle-Vilvoorde was natuurlijk van de partij. Je kan de manifestatie herbeleven door het oog van onze fotografen.

 

 

Bekijk hier het fotoverslag

 

Het ACV heeft een ombudsman

Dirk Uyttenhove is de eerste ombudsman van het ACV. Hij moet signalen over de werking en dienstverlening van het ACV opvangen en vervolgens bemiddelen tussen het ACV en de ‘klager’. De ombudsdienst treedt op voor alle leden, ongeacht verbond of centrale.

Werkwijze ombudsdienst
De vragen, bezwaren en klachten worden opgevolgd volgens een vaste procedure.

Ontvangst van de klacht
Bij ontvangst van een klacht wordt nagegaan of de klacht ontvankelijk is. Indien een klacht onontvankelijk is wordt dit schriftelijk gemotiveerd aan de indiener. Indien een klacht niet door de ombudsdienst kan worden behandeld, volgt een gerichte doorverwijzing met de nodige contactgegevens naar een (interne of externe) dienst die wel een oplossing kan bieden.

Eerste kennisgeving aan de indiener
Binnen een periode van 7 werkdagen wordt de indiener in kennis gesteld van de ontvankelijkheid van zijn klacht en welke opvolging hieraan wordt gegeven

Kennisgeving aan de organisatie waarop het bezwaar of de klacht betrekking heeft
Er wordt gevraagd aan de organisatie of dienst de ombudsdienst in kennis te stellen van de gevraagde informatie.

Onderzoek door de ombudsdienst
De ombudsdienst kan eigen initiatieven nemen om duidelijkheid te krijgen over een dossier en een passende oplossing zoeken. Indien nodig volgt er een contact met de indiener of bemiddeling tussen indiener en dienst. De ombudsdienst zal alles in het werk stellen om een passende oplossing te vinden binnen een redelijke termijn.

Opvolging
De ombudsdienst zal de indiener en de betrokken dienst op regelmatige wijze schriftelijk in kennis stellen van de vorderingen in het dossier. De ombudsdienst zal bij het afsluiten van het dossier een gemotiveerd besluit sturen aan zowel de indiener als de betrokken organisatie of dienst. Dit besluit betekent dat het dossier voor het ACV wordt afgesloten.

Hoe klacht indienen?

•  Je vult hier het online klachtenformulier in;
• Je neemt telefonisch contact op met de ombudsdienst: 02/246.36.15 (van maandag tot vrijdag tussen 09u en 12u); 
• Je kan ook een brief sturen aan de ombudsdienst: ACV Ombudsdienst, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel. Vermeld je naam, adres en rijksregisternummer, zodat we je snel kunnen contacteren.

Sociaal overleg kan niet zonder sociale actie. En omgekeerd.

Het ACV blijft maximaal inzetten op het sociaal overleg. Want het is aan de onderhandelingstafel dat oplossingen worden gevonden, resultaten worden geboekt. Maar dat betekent natuurlijk niet dat we naïef zijn. Het is duidelijk dat we van de werkgevers en van de meeste regeringspartijen weinig moeten verwachten. De lonen worden bevroren, de loonnormwet wordt eenzijdig gewijzigd. Ook aan de index wordt geprutst. En wanneer gaan de andere groepen hun deel bijdragen? En wanneer stopt eindelijk de discriminatie tussen arbeiders en bedienden?

Om een krachtig signaal te geven sprak het ACV met de andere bonden twee weken geleden al af om op 21 februari een manifestatie te organiseren. Om zo onze standpunten en positie aan de onderhandelingstafel te versterken. Want sociaal overleg kan niet zonder sociale actie. En omgekeerd. Dat weten we samen maar al te goed. Samen gaan we ervoor!

Afspraak: 21 februari, 10u30, wellicht Albert II-laan (Noord-Station) Brussel om dan via de Financietoren op de Pachecolaan op te stappen richting Brussels-Zuid. Voor afspraken rond vervoer neem je contact op met je ACV verbond.

Lees meer

Werknemers verdienen beter

Op 5 februari voerden de militanten van LBC-NVK en CNE actie onder de noemer 'Werknemers verdienen beter'. Zo'n 1000 militanten stapten van de Financiëntoren tot aan de Beurs. Het koude en gure weer maakten de strijdkreten alleen maar harder! Een mooie aftrap voor warme actiemaanden!

Bekijk hier meer foto's 

Moet het solidaire overleg kapot?

Europa beukt in op onze loonvorming: weg met index, minimumbarema's en centrale loonafspraken. Maar ook de Belgische regering laat zich niet onbetuigd. Ze lijkt goed bezig om ons model van solidair overleg in de vernieling te rijden. En niet alleen met de afgekondigde loonstop. Zelfs afspraken gemaakt in cao's zijn niet meer veilig.


De gevolgen laten zich raden: high potentials doppen (nog meer) zelf hun boontjes in individuele loononderhandelingen. Werknemers die het zwakst staan, voor wie de jobs niet voor het rapen liggen en/of werknemers in de kmo's betalen de rekening. Chris Serroyen, hoofd ACV studiedienst, schreef een nieuw opiniestuk dat je kan lezen op de Redactie.

Terugverdieneffecten van een tewerkstellingsbeleid

Belgische werklozen zijn het duurst in vergelijking met vijf andere Europese landen, volgens een studie van Idea Consult. Dezelfde studie stelt dat dit niet ligt aan de hoogte van de werkloosheidsuitkeringen. Integendeel blijkt dat onze uitkeringen zeker niet voorop lopen in Europese vergelijkingen. Die uitkeringen worden trouwens door de recente degressiviteitsregels alsmaar verder uitgehold, tot onder de armoedegrens. De verklaring zit wel hem in de inkomsten die overheid derft bij elke werknemer die werkloos wordt, met name de sociale zekerheidsbijdragen en belastingen.

Eenvoudig samengevat: een werkloze die aan de slag gaat, betekent tegelijk minder uitgaven én meer inkomsten voor de sociale zekerheid en de fiscus. En dus ook omgekeerd. De terugverdieneffecten van een tewerkstellingsbeleid gericht op duurzame en kwaliteitsvolle banen zijn dus groot. Toch blijven de verschillende regeringen op dit vlak in gebreke.

Het ACV zal de komende maanden dit debat aantrekken, o.a. binnen de Groep van 10 over het dossier competitiviteit en relance.

Teveel lasten op arbeid, te weinig op vermogen
De loonlasthandicap (het verschil tussen belasting op arbeid en belasting op kapitaal) bedraagt 44,1 %. Daarom wil ACV een verschuiving van lasten op arbeid naar andere inkomens, inzonderheid vermogens. Het ACV vraagt daarbij open debat over een versterking van de alternatieve financiering van de sociale zekerheid.



Te weinig vorming
Maar een tewerkstellingsbeleid is natuurlijk veel meer dan een debat over loonkost. Het gaat ook over het wegwerken van de opleidingshandicap. Werkgevers moeten eindelijk hun oude engagement (al van 1998) nakomen om de jaarinvestering in opleiding op te trekken tot 1.9% van de loonmassa. In plaats van deze 1.9% bedraagt de investering in opleiding amper 1.04%, of een ‘handicap’ van 45.3. Op een loonmassa van 148,34 miljard betekent dat werknemers in totaal voor 1,54 miljard aan vorming mislopen. De deelnamedoelstelling aan opleiding (1 op 2 werknemers) aan opleiding blijft hangen op 34 i.p.v. 50%, of een ‘handicap’ van 32,0%. Daarom moet de regering onmiddellijk overgaan tot een versterkt sanctiemechanisme voor sectoren die te weinig doen inzake vormingsinspanningen. Goed opgeleide werknemers hebben een grote meerwaarde voor de onderneming én hebben meer kansen op de arbeidsmarkt.

Te weinig innovatie
We kampen niet enkel met een onderinvestering van bedrijven in opleiding. We worstelen tegelijk met een onderinvestering van bedrijven in innovatie. De CRB spreekt over investering in O&O ten belope van 2,01% in 2010, maar dat cijfer telt de publieke investeringen mee. De bedrijven zelf investeerden in 2009 amper 1.37% van het BBP. Met bovendien het probleem dat ze een reeks fiscale subsidies voor O&O niet in mindering brengen. Dit leidt tot een overschatting van 0.07%. Brengen we die in mindering, komen we uit op een investering van slechts 1.3%, terwijl Europa al sinds 2000 een investering van 2% vooropstelt. Dat is bijgevolg een innovatiehandicap van 35%.

Een beter statuut: stop de discriminatie

Het ACV wil een algemeen en verbeterd statuut voor alle werknemers. Voor het ACV is het daarbij ondenkbaar en dus onaanvaardbaar dat de discriminatie van arbeiders blijft bestaan. Volgens de Belgische Grondwet en de Europese regelgeving is dit trouwens niet langer mogelijk. Maar het kan evenmin dat het model van de arbeiders model gaat staan voor de bedienden. Bedienden vertegenwoordigen ruim 60% van de werknemers. We aanvaarden ook niet dat men de harmonisering voltrekt op de rug van de sociale zekerheid of de overheid.

Het ACV-standpunt toont duidelijk aan dat het wegwerken van de discriminaties niet kan met simplistische benaderingen, maar echt een globale aanpak behoeft. Wat we voorstellen is een evenwichtig geheel.

Ons standpunt is dus geen provocatie, zoals sommigen beweren. Integendeel, het is het enige globale, breed besproken standpunt dat tot op heden door één van de sociale partners is geformuleerd.

Dit standpunt is voor het ACV de basis voor de komende onderhandelingen.

Lees er meer over via www.beterstatuut.be of download direct de brochure.

Hervorming van de index : ACV onthoudt zich in de Indexcommissie

Minister Vandelanotte heeft geoordeeld in het debat over de hervorming van de index. Hij nam de eerste nieuwe maatregelen voor de berekening van de index van consumptieprijzen (ICP): de impact van de solden op de inflatie zal meegerekend worden en er komt een nieuwe weging van de prijzen van mazout, gas en elektriciteit.

Deze maatregelen betekenen een verlies aan koopkracht van 0,25% in de privésector en systematische vertraging met één of meer maanden van de indexering voor ambtenaren en sociale uitkeringen.
Met het actualiseren van de indexkorf is niets mis. Maar voor het ACV moet dit op een evenwichtige manier gebeuren en door de sociale partners in de Indexcommissie.

De actualisering van de indexkorf moet de consumptie van gezinnen op de best mogelijke manier reflecteren, maar mag de inflatie niet op een kunstmatige manier verlagen. De inflatie meten door januari 2013, mét doorrekening van solden, te vergelijken met januari 2012, zonder doorrekening van solden, is een kunstmatige vergelijking. Het is appelen met peren vergelijken.

Daarom heeft het ACV zich in de Indexcommissie vandaag onthouden bij de goedkeuring van de Index van consumptieprijzen van januari 2013. Een onthouding, want een tegenstem had de indexering van lonen en sociale uitkeringen in gevaar kunnen brengen.

Het ACV zal bij de verdere actualisering van de indexberekening eisen om tafel leggen om zo het evenwicht na deze unilaterale ingrepen te herstellen.

ACV geen aandeelhouder van bvba Maison Syndicale Internationale

Een weerwoord op de betichtingen van N-VA-politicus Theo Francken vandaag in De Standaard (artikel), rechtstreeks vanop ACV-online

In 1991 vroeg het Europees Vakverbond (EVV) aan zijn leden om financiële ondersteuning voor zijn huisvesting. In opvolging van deze vraag en in het kader van de internationale solidariteit stelde het ACV in 1991 aan het EVV 495.000 euro ter beschikking voor de huisvesting van het EVV.
Aangezien aan het ACV noch rente noch kapitaal wordt terugbetaald, gaat dit om een gift.
Het ACV is geen aandeelhouder van de bvba Maison Syndicale Internationale. Het ACV is ook niet betrokken in het beheer van het gebouw.

Jarig Europees Vakverbond (EVV) wil sociaal Europa

Het Europees Vakverbond (EVV) vierde gisteren, 28 januari,  in Madrid zijn veertigste verjaardag. Ter gelegenheid van die verjaardag wil het EVV niet alleen terugkijken, maar vooral ook werken aan de toekomst. Dat doet het EVV met een seminarie over de sociale dimensie van de Europese Unie. Het Belgisch gemeenschappelijk vakbondsfront (ACV, ABVV en ACLVB) ondersteunt dit initiatief.

Hoe de sociale dimensie van Europa concretiseren ? Wat is de rol van de sociale partners in de nieuwe Europese ‘governance’ procedures? Op die en andere vragen wil het EVV antwoorden bieden.

Niet alleen Europese vakbondsleiders nemen deel aan de discussies op dit seminarie. Ook Martin Schulz, voorzitter van het Europees parlement, en de Europese commissarissen Laslo Andor en Olli Rehn nemen deel aan het debat.

Wat als er geen onthaalouders waren: de actie

Niet minder dan 7.000 onthaalouders vangen elke dag 30.000 kinderen op. Maar het aantal onthaalouders is wel aan het teruglopen. Geen wonder als je weet dat onthaalouders nog altijd geen volwaardig werknemersstatuut hebben. Nochtans beloofden en beslisten diverse regeringen om werk te maken van een werknemersstatuut. Tot nu toe is van al die beloftes en beslissingen niets in huis gekomen.

Daarom lanceerde LBC-NVK in het najaar van vorig jaar de campagne ‘Wat als er geen onthaalouders waren?’ De eerste fase van die campagne, waarin we online op zoek gingen naar brede publieke steun voor een werknemersstatuut, wordt op 01 februari met een actie afgesloten. Een pamflet hiervoor vind je hier terug.

De onthaalouders zijn niet op de ‘traditioneel’ syndicale manier georganiseerd. Gezien hun werksituatie is het voor hen ook niet altijd even makkelijk om zich vrij te maken voor een actie. Daarom hopen we op 01 februari ook op ondersteuning van collega’s en militanten uit andere sectoren.

‘Wat als er geen onthaalouders waren?’ Stel je de vraag en noteer 01 februari alvast in je agenda!

Hebt u gefeest op 4 januari?

Op 4 januari hebben de vermogenden in stilte hun Tax Freedom Day gevierd. Het is bij niemand opgevallen!


Ook in 2012 was België opnieuw een fiscaal luilekkerland voor de meest vermogenden onder ons. Terwijl ze intussen toch steen en been klagen over de hoge belastingsdruk in ons land, ontdekken ook steeds meer buitenlandse multimiljonairs, zoals Bernard Arnault en Gérard Dépardieu, de immense voordelen van een land zonder vermogenskadaster, zonder vermogensbelasting en een volwaardige meerwaardebelasting en waarin het bankgeheim nog steeds niet volledig is opgeheven.

 

De meerderheid van de politieke klasse in ons land beschermt nog steeds de hoge vermogens waardoor de gewone werknemers (waaronder een stijgend aantal “working poor”) verantwoordelijk worden gesteld voor de crisis, moeten inleveren en nog steeds de meeste belastingen betalen.

 

Het totale netto vermogen van de Belgische gezinnen in 2011 bedroeg volgens de Nationale Bank van België 1.800 miljard euro. Volgens dezelfde bron bedroegen de heffingen op het vermogen 3,9% van het BBP. Omgerekend in geld is dat 14,4 miljard euro. Dat is een gemiddelde aanslagvoet van 0,80%.

Als we de redenering volgen van PricewaterhouseCoopers (PwC), dan werken de vermogenden vanaf de vierde dag van het jaar voor zichzelf.

 

PwC, een bekende internationale accountant en belastingadviseur, berekent ieder jaar wanneer de Taks Freedom Day valt. Dat is de dag waarop de Belg al zijn belastingen heeft betaald. “Vanaf die dag werkt hij voor zijn eigen rekening”, is de gedachte. Met deze boodschap wordt op een kunstmatige wijze een onderscheid gemaakt tussen werken voor de overheid en werken voor jezelf. De klanten van PwC zijn mensen met dikke portefeuilles en grote vermogens, multinationals en andere grote bedrijven. De specialisten van het bureau leggen hun klanten in de watten door alle wettelijke mogelijkheden en achterpoortjes op te zoeken om zoveel mogelijk belastingen te ontwijken. PwC en zijn klanten willen géén overheid met veel middelen maar een zo groot mogelijke opeenstapeling van private rijkdom.

 

Volgens het FAN/RJF werkt iedereen zowel voor de eigen behoeften als voor de uitbouw van onze welzijnsstaat. Enerzijds geven mensen geld uit aan hun woning, auto, levensmiddelen, energie, vrije tijd enzovoort. Anderzijds dragen ze af voor onderwijs, cultuur, gezondheidszorg, bejaardenzorg, openbare parken, openbare zwembaden, wegen, trein-tram-bus, …. Niemand van ons kan zonder die verzorgingsstaat. Zelfs de rijken niet! Wie rijk is, heeft ons mooi sociaal model misschien wat minder nodig. Maar ook kinderen van rijke mensen genieten van goed en goedkoop onderwijs, worden ziek en maken maar al te graag gebruik van onze degelijke gezondheidszorg. Hun ouders en grootouders hebben zorg nodig, ze maken gebruik van onze goedkope musea en ze maken ofwel zelf gebruik van onze openbare wegen of hebben die wegen nodig om de winsten te maken waarop ze later weinig of geen belastingen willen betalen.

 

Het rechtvaardigheidsgevoel van 80 procent van de Belgen vraagt om een vermogensbelasting in te voeren

 

Peilingen hebben aangetoond dat de Belgen massaal achter een vermogensbelasting staan en willen dat de regering het geld in de eerste plaats gaat halen bij wie veel geld heeft. Het is niet meer dan logisch, als je weet dat het vermogen in België erg ongelijk is verdeeld.

 

Enkele cijfers:

• het gemiddelde vermogen van de 1% rijkste Belgen bedraagt 7.545.870 miljoen euro;
• de 10% rijkste Belgen bezitten de helft van het totale Belgische vermogen;
• de tien rijkste Belgische families bezitten samen een vermogen van 42 miljard euro;
• de families de Spoelberch, de Mevius & Vandamme, grootaandeelhouders van AB InBev en bezitters van het grootste vermogen van ons land, bezitten een vermogen van 25,6 miljard euro. Dat is precies evenveel als het totale budget in 2012 van de ziekteverzekering.

 

België is een belastingparadijs!

In België is het bankgeheim nog altijd niet volledig opgeheven, is er geen vermogenskadaster, is er geen vermogensbelasting en is er geen volwaardige meerwaardebelasting. Moest dat wel het geval zijn, dan had de regering genoeg geld om de crisis te betalen die de banken hebben veroorzaakt.

 

Om de lage uitkeringen voor gepensioneerden, werklozen, invaliden en leefloners boven de armoedegrens te tillen, is een bedrag nodig van 1,2 miljard euro. Dat is amper drie procent van het persoonlijk fortuin van de rijke Fransman Bernard Arnault, dat 41 miljard euro bedraagt, en die al geruime tijd in de Brusselse gemeente Ukkel is gedomicilieerd.

 

Overal in Europa ondergraven regeringen het sociaal model met als gevolg dat volgens de gegevens van Eurostat zo’n 115 miljoen Europeanen door armoede en sociale uitsluiting worden bedreigd. Ook onze regering doet daaraan mee en onderneemt weinig om de rijken en de winsten van bedrijven meer te belasten. Met de saneringsoperatie van 2012 speelde ze het klaar om de uitkeringen van de werkzoekenden te verminderen in de tijd. Door deze maatregel zullen nog meer mensen afglijden naar de armoede!

 

Met de uitkeringen die de mensen vandaag krijgen is het onmogelijk een fatsoenlijk bestaan te leiden. Met een leefloon van 785 euro per maand heeft een alleenstaande 350 euro per maand tekort om minimaal financieel rond te komen. Een gezin met een leefloon van 1.403 euro per maand heeft 619 euro per maand tekort. Een alleenstaande werkloze met een uitkering van 916 euro per maand kampt met een tekort van 219 euro per maand. Voor een werkloos gezin met 1.446 euro per maand is het tekort 576 euro per maand.

 

Een rechtvaardige politiek zorgt ervoor dat deze bedragen worden aangepast en dat er geen jacht wordt gemaakt op werkloze en arme mensen

 

 Een rechtvaardige politiek is een politiek die zorgt voor ‘alle’ mensen en die een vermogensbelasting uitwerkt. Een vermogensbelasting waarbij multimiljonairs zoals Arnault worden belast, met 1 procent op het deel van het vermogen boven de 1 miljoen euro, 2 procent boven de 2 miljoen euro en 3 procent boven de 3 miljoen euro. Met een vrijstelling voor de eigen woning met een waarde van 500.000 euro, brengt deze vermogensbelasting bijna 8 miljard euro op. Met dat bedrag verhoog je niet alleen de uitkeringen maar zorg je er ook voor dat je niet moet besparen op sociale huisvesting, sociale zekerheid en onderwijs.