Vorige week kwam aan het licht dat bij het bedrijf Mactac, een producent van tapes in Soignies, een werknemer jarenlang slachtoffer was van de meest gruwelijke pesterijen. Ondertussen heeft zich een tweede slachtoffer gemeld. Ook hij werd onderworpen aan zwaar geweld. De beelden en de berichtgeving op televisie en in de kranten veroorzaakten een schokgolf. Hoe was dit mogelijk? Hoe is dergelijk gedrag te verklaren? Waarom deed niemand iets? Voor het ACV kwam de tweede schok een dag later: de man die de camera hanteerde, bleek een ACV-er. De werkgever ontsloeg hem om dringende reden, maar de rechtbank weigerde die dringende reden te erkennen. De werkgever ontsloeg toch en moest daarom een beschermingsvergoeding betalen. 250 000 euro. Als ACV-lid kreeg hij juridische bijstand van het ACV. Binnen en buiten het ACV riep dit alles nog veel meer vragen op.
Het principe is nochtans duidelijk: pesten op het werk kan niet. Aan de slachtoffers werd onnoemelijk veel leed berokkend. De verdediging van hun belangen is de enige prioriteit. We zullen hen bijstaan met alle middelen die binnen onze mogelijkheden liggen. Voor pesters is geen plaats in het ACV. Pesten vloekt met onze waarden en principes, met de campagnes die we voeren om pesten op het werk tegen te gaan.
Het is waar dat achteraf oordelen altijd gemakkelijker is. Maar met de kennis van de feiten die we nu (dinsdagavond) hebben, moeten we zeggen: er zijn beoordelingsfouten gemaakt. De man die de feiten filmde, hoorde gewoonweg niet op een ACV-lijst te staan. En ACV-leden hebben inderdaad recht op juridische bijstand, maar die bijstand mag niet op automatische piloot gebeuren. Elk dossier moet kritisch bekeken worden, hoe moeilijk dit ook is in de haast van een spoedprocedure en met fragmentaire gegevens. Achteraf bekeken had de juridische ondersteuning in dit geval op ethische gronden geweigerd moeten worden in plaats van de zaak louter juridisch te bekijken.
Het ACV is in deze zaak niet de enige verantwoordelijke. Dat zijn in de eerste plaats de daders van deze feiten en ook de toeschouwers die geamuseerd, zwijgend, misschien gegeneerd toekeken en lieten gebeuren. En dat is zeker ook de werkgever die ondermeer via de externe preventiedienst sinds begin 2003 op de hoogte was van de feiten en het vertikte maatregelen te nemen. De rechtbank blameerde de bedrijfsleiding overigens voor die jarenlange schuldige passiviteit. Meer dwingende maatregelen ten aanzien van werkgevers zijn echt wel op hun plaats.
De eerste reacties van werkgeverskant zijn echter weinig hoopgevend. Zij gebruiken het dossier vooral als voorwendsel om de bescherming van de vakbondsafgevaardigden aan te vallen. Terwijl werknemers die hun nek uitsteken voor collega’s echt wel bescherming verdienen. Het ACV gaat voor kwaliteitsvolle afgevaardigden. De overgrote meerderheid kwijt zich uitstekend van zijn taak.
Maar de hamvraag voor het ACV is nu welke maatregelen we moeten nemen om de stilte rond pestpraktijken te doorbreken en fouten te voorkomen. Uiteraard zullen we – weg van het mediageweld – deze zaak grondig uitpluizen. We zullen onze medewerkers, verkozenen en vrijwilligers persoonlijk informeren over de ACV-houding in verband met pesten. In de vorming moet een stevige tand bijgestoken worden in verband met pestpreventie. We zullen slachtoffers van pestpraktijken samenbrengen en met hen een anti-pestcampagne voorbereiden. Voor militanten komt er een webpagina waar ze reacties en suggesties rond dit dossier kwijt kunnen. De interne procedure inzake rechtsbijstand zal geëvalueerd worden en we zullen een ombudsdienst installeren. En veel luisteren zal wellicht uitwijzen wat eventueel verder nog moet gebeuren.
Want pesten kan niet. Respect voor elke werknemer, voor elke mens, is voor ons het allerbelangrijkste.
Luc Cortebeeck Claude Rolin
Voorzitter Algemeen secretaris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten